SŁOWNIK symboliki Apokalipsy
Aktualizowany: 15.09.2024
¤¤¤ ALEGORIA, METAFORA i SYMBOLIKA ¤¤¤
Nieodwracalne proroctwa „zapisane w Księdze Prawdy”!
- Pilot Apokalipsy:
„Objawienie [odsłonięcie, odkrycie] Jezusa Chrystusa, które dał Mu Bóg, aby ukazać swym sługom [niewolnikom], co musi stać się niebawem, a [On] wysławszy swojego anioła oznajmił przez niego za pomocą znaków słudze [niewolnikowi] swojemu Janowi”.
- Pismo Święte: Daniela 10:21 bw; 12:2; Izajasza 46:9-11 bw; Mateusza 24:21,22 pau; Jana 5:28,29; Dzieje 24:15; Objawienie 1:1 bp; 19:15.
♦Jakie jest ich znaczenie i możliwa wykładnia tych proroctw w kontekście całego Pisma Świętego?
Krótkie wprowadzenie przez przypomnienie do rozważań Księgi Apokalipsy inaczej Objawienia:
Symbol – znak rozpoznawczy: 1) znak, osoba, przedmiot i tym podobne, które coś oznaczają; 2) osoba lub zwierzę będące uosobieniem czegoś.
Alegoria – mówić w przenośni, obrazowo; postać, motyw lub fabuła mające poza znaczeniem dosłownym stały umowny sens przenośny.
Metafora, przenośnia – figura stylistyczna; przeniesienie, czyli nowe znaczenie z obcego znaczenia.
Ważne! Uściślono pewne pojęcia, aby lepiej oddać ważne, chrześcijańskie znaczenie symboliki biblijnej, a zwłaszcza Apokalipsy inaczej Objawienia jak między innymi:
^chrześcijański Izrael (Boży)^, ^chrześcijańska Jerozolima (nowa)^, ^chrześcijańska góra Syjon^ – związane są dalej z Wszechmocnym Bogiem Ojcem, lecz już TYLKO przez JEGO Chrystusa Jezusa.
DLATEGO, że Bóg Ojciec JHWH najpierw zawarł Przymierze ze swym przyjacielem Abrahamem i jego potomstwem, które cały czas jest aktualne. Ostatecznie Potomkiem Abrahama i króla Dawida stał się Jezus Chrystus. Do tego Przymierza Abrahamowego zostało „dodane” Przymierze Mojżeszowe, którego pośrednikiem między Izraelitami a Bogiem był Mojżesz. Było ono ‘wychowawcą, nauczycielem, pedagogiem, opiekunem, przewodnikiem [który miał prowadzić] do Chrystusa’. Następnie Jezus Chrystus stał się dla Izraelitów Pośrednikiem Nowego Przymierza, lepszego, chrześcijańskiego (od Chrystusa). Zawarł je z wybranymi przez siebie, wraz ze swym Ojcem, apostołami Izraelitami. Nowe Przymierze stało się prawomocne przez ofiarną śmierć Pana Jezusa Chrystusa, a stare przymierze Mojżeszowe nieodwracalnie zostało usunięte.
W lepszym zrozumieniu Pisma Świętego pomaga uściślenie także innych pojęć: ^rewizjonizm chrześcijański (rewizja nauki Pana Jezusa i Jego apostołów)^, ^religijno-polityczne chrześcijaństwo tego świata^, ^uwodzące i zwodnicze religie tego świata^, ^organizacja Jehowy/quasi-Boża^, ^religia quasi-Boża^, ^religia quasi-prawdziwa^, ^quasi-świadkowie Boga^.
Pismo Święte: 1Mojżeszowa 12:3; 22:16-18; Łukasza 1:30-33,72,73 bt; Psalm 105:8-10; Dzieje 3:25; Rzymian 10:4; Galacjan 3:8,16,19,25-29 (kontekst).
- Bóg Wszechmocny = Ten, Który siedzi [Zasiadający] na tronie = Żyjący na wieki wieków = Święty* i Prawdziwy, Który Był, Który Jest i Który PRZYCHODZI
- Ξ Tytuły Nieśmiertelnego, odwiecznie Istniejącego i wiecznie Żyjącego Boga Ojca związane z Jego hebr. Imieniem JHWH, stąd wyrażenie „Alleluja” = „Chwalcie Jah” [Jah od JH i skrót od JHWH].
*Kodeks Synaicki, inaczej niż późniejsze rękopisy, powtarza słowo „Święty” osiem razy w Objawieniu 4:8, co w szczególny sposób obrazuje nieskończoną i wszechogarniającą Świętość Boga Wszechmocnego.
Istnienie Absolutu, Wielkiej Praprzyczyny, Wszechmocnego [gr. ‘Pantokratōr’] Boga jest dynamiczne. On cały czas ma wpływ na bieg wydarzeń swego niebiańskiego i materialnego, ludzkiego świata. Bóg „Przychodzi” czy „Nadchodzi” stając się rozwiązaniem każdego problemu i to bez względu jak trudna sytuacja czy potrzeba się pojawi. Dlatego wraz ze swym Chrystusem, po ‘objęciu panowania nad światem’ i w ‘czasie sądu’, Wszechmocny Bóg najpierw ogłosi swój sprawiedliwy i prawomocny wyrok wobec tego świata ludzkiego. Następnie przez swego Chrystusa sprawi, że raz na zawsze usunięte zostaną jego obecnie istniejące ośrodki życia, organizacje, struktury, formacje, organizmy społeczne, religijne i polityczne. Następnie indywidualnie zasądzona ludziom kara lub nagroda zostanie bezzwłocznie wykonana!
- Księga Objawienia jednoznacznie rozstrzyga, Komu należy ‘oddać hołd [pokłon]’ i mówił o tym Pan Jezus, który wyraźnie ogłosił:
„Panu Bogu swemu pokłon oddawać [gr. ‘proskyneō’] i TYLKO Jemu służyć będziesz”.
- Gr. ‘proskyneō’ to dosłownie ‘oddać hołd’, akt najgłębszej czci i uległości tylko Jedynemu Zwycięskiemu Władcy Wszechmocnemu, Nieśmiertelnemu i Świętemu Bogu Ojcu.
Pismo Święte: Objawienie 1:4,8; 4:3,8-11 bgn; 5:14 bgn, Textus Receptus; 7:11; 10:6; 11:15-19; 14:7; 15:4,7; 16:14,16; 17:11-18; 19:4,10; 19:1-21 nwt-pl; 22:8-12; 2Mojżeszowa 3:14,15 nwt-pl; Mateusza 4:10 bw, bp, pau, eku; 24:14.
- Chrystus = Baranek = Władca królów ziemi = Syn Człowieczy = Wierny Świadek = Pierworodny z umarłych = Święty i Prawdziwy [Prawdomówny] = Pierwszy i Ostatni = Syn Boży = Początek Bożego stworzenia = Słowo Boga = Król królów i Pan panów = Zwycięzca [Zwyciężający] na białym koniu = Archanioł Michał [hebr. ‘któż jest jak Bóg’]
- Ξ Tytuły Pana (Władcy) Jezusa określające Jego kluczową rolę w realizacji nieodwracalnych celów, postanowień i prawomocnych wyroków swego Boga Ojca, ogłoszonych w formie proroctw wszystkim ‘w niebie i na ziemi’.
Chrystus (Pomazaniec Boga) ‘został zabity i swoją krwią kupił Bogu ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu’. Bóg z góry zapowiedział: „Ja zaś uczynię go [Jezusa] pierworodnym, Najwyższym wśród królów ziemi”. Wszechmocny Bóg Ojciec ustanowił Go nie tylko Najwyższym Władcą ‘królów’ globu ziemskiego, lecz „ustanowił Dziedzicem wszechrzeczy, przez którego także wszechświat stworzył”. Pan Jezus jest Wykonawcą, Wypełnieniem Słowa Bożego, jest prawdomówny i godny zaufania. Jest tym, który ‘dzierży łuk, dano mu koronę i wyruszył jako Zwycięzca – aby zwyciężać’. Łuk jako broń miotająca, to wymowna ilustracja prowadzonej przez Chrystusa ofensywy, operacji zaczepnej w celu realizacji Bożych proroctw, postanowień Jego Ojca. W tym względzie przejawia On ustawiczną inicjatywę powodując dokładne ich wypełnienie. Pan Jezus zintensyfikuje swą ofensywę, ogromnie przyspieszy swe działania operacyjne w ostatecznym, wyznaczonym i końcowym czasie dla tego świata ludzkiego.
Pismo Święte: Psalm 89:27,28 bw; Objawienie 1:5-7; 2:8,18; 3:1,18,21; 5:5-13; 6:2,16,17; 7:9-17; 12:7-11; 13:8; 14:1,4,10,14-16; 15:3; 17:14; 19:7-9,11-21; 21:9,14,22,23,27; 22:1,3; Hebrajczyków 1:2 bw; porównaj Jana 1:1,14,29; 3:16; 16:33; Mateusza 25:31-33; 28:18; Daniela 7:13,14; 10:13,21; 12:1; Judy 9; 1Tesaloniczan 4:16; Dzieje 10:36. Tytuł „PAN” w gr. znaczy posiadający najwyższą władzę i autorytet, właściciel, suweren, wódz, książę. Według Pisma Świętego tytuł ten należy tylko do Wszechmocnego Boga Ojca i Jego Chrystusa, który „jest Panem wszystkich”.
- Duch (JHWH, Święty, Boży, Pański) = siedem Duchów Boga
- Ξ „Moc z wysokości”
Personifikacja Ducha Świętego w Biblii wynika z jego uniwersalnego, wszechstronnego i zupełnego działania w Boskiej misji. Stąd przed tronem Boga Ojca jest aż „siedem Duchów Boga”. Pan Jezus Chrystus otrzymał od swego Ojca „siedem Duchów Boga’, dlatego, że posiada On „siedem rogów [pełną/zupełną władzę] i siedem oczu [pełne/zupełne poznanie], to jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię”.
Pismo Święte: Łukasza 24:49; Objawienie 1:4; 4:5; 3:1; 5:6; „7 Duchów Boga” to biblijna symbolika pełni, kompletności i zupełności działania Boskiego [znaczenie biblijnej symboliki liczby „7”].
- Anioł, aniołowie
- Ξ W hebr. i gr. to dosłownie Boży ‘posłaniec, posłańcy’.
Absolutne panowanie Wszechmocnego Boga Ojca opiera się na ‘wszelkiej władzy’ Jego Chrystusa oraz na niezwykle potężnych, lojalnych Jego stworzeniach duchowych, ‘serafach’ i ‘cherubach’ (lub inaczej: serafini i cherubini) gotowych błyskawicznie działać. Realizacją proroctw Bożych zajmuje się ciężko pracująca armia potężnych ‘aniołów’ Boga, z ‘niezliczonej rzeszy’ Jego lojalnych, niebiańskich stworzeń. W pełnieniu swej misji zmagają się z zaciekłym sprzeciwem i zawziętym oporem „władcy tego świata”, szatana diabła i ‘jego aniołów’, demonów. Jednak aniołowie Wszechmocnego Boga Ojca mają potężne, ogromne wsparcie Jego i Jego Chrystusa, dlatego nie uchybią w niczym.
Stąd! Proroctwa Wszechmocnego Boga są bezwzględnie i nieodwołalnie urzeczywistniane – zawsze wykonane w terminie!
„Błogosławcie Panu [JHWH], aniołowie Jego, potężni siłą, wykonujący Słowo Jego, aby słuchano głosu Słowa Jego”!
„Oto Ja [JHWH] posyłam Anioła (…) moje Imię jest w nim. Mój Anioł bowiem pójdzie (…)”.
Zaangażowanie aniołów w ‘wykonywanie Słowa Boga’, w realizację celów swego Ojca i związanych z tym ich zadań, tylko na samym globie ziemskim, jest olbrzymie. Te oddane swemu Wszechmocnemu Bogu Ojcu Boskie stworzenia zajmują się tym skutecznie i ustawicznie. Tu znajdują treść swego życia i najgłębszy jego sens oraz swe szczęście. ‘Dano’ [gr. ‘didōmi’], czyli przyznano im wielkie pełnomocnictwo, jurysdykcję i ponadludzką moc sprawczą pochodzącą od Wszechmocnego Boga. On swym aniołom przyznał, zezwolił czy zlecił, aby wpływając na sytuację inicjowali, powodowali określone przyczyny. Wywołują one w sferze ludzkiej, nastrojach i w relacjach międzyludzkich, oczekiwane przez Tego Boga zjawiska jako skutki, które spełniają dokładnie Jego proroctwa.
Wyobrażenie o tym daje nam bardzo stosowna metafora biblijna:
„Oto drabina [schody] stała na ziemi, a wierzchołkiem sięgała nieba, i oto aniołowie Boży wstępowali i zstępowali po niej”.
Tylko w Księdze Objawienia o zaangażowanych aniołach Boga w sprawy ziemskie mówi się, aż 70 razy! Uświadamia nam to wszystko, jak:
◊ Absolutnie pewne jest nieubłagane dokonanie się Jego bezwzględnych proroctw!
◊ Jednakże działania Boskie zawsze są święte, moralnie czyste i nieskazitelne!
W wypełnianiu proroctw Bożych, niewielki lecz jakże zaszczytny swój udział mają też niektórzy ludzie, aktywnie uczestniczący w ich ujawnianiu temu światu ludzkiemu. Anioł Boży przekazujący proroctwo Księgi Apokalipsy/Objawienia oznajmił apostołowi Janowi:
„Jestem współsługą [współniewolnikiem] twoim i twoich braci proroków oraz tych, którzy trzymają się słów zapisanych w tym zwoju”.
Ich opis w Piśmie Świętym: Izajasza 6:1-8; 46:9-11 bw; Jeremiasza 1:12 bp, bgn; Ezechiela 1:5-28; 9:3; 10:1-22; 11:22; Daniela 7:9,10 pau; 10:11-14,20,21 pau, bw; Objawienie 4:6-9; 5:11 wsp; 6:2,4,8; 7:2; 8:2; 12:7-9; 15:1,6-8; 16:1,8,9,19; 18:1 bw – Lexicon Strong’s G1849; 22:9; Psalm 99:1; 103:20 bw; 2Mojżeszowa 23:20-23 ubg; 1Mojżeszowa 28:12 lub; Mateusza 7:13,14; 11:25-30; 13:39,41,49; 24:30,31; 25:31-33; 28:18; Hebrajczyków 12:22 ubg psz, pau, lub, eku, bw, br, bp; Judy 1:14,15 pau; porównaj 4Mojżeszowa 22:20-35; 2Kronik 18:1-34; 2Królewska 19:1-37; Łukasza 1:11-20; 2:7-15; Mateusza 28:1-8; Jana 1:51; 14:30; 20:11-18; Dzieje 5:17-23; Efezjan 6:11-13 bw, nwt-pl, tpnt, psz, wsp.
♦Korzystamy z przekładów Pisma Świętego dostępnych na stronie Parallel Bible Searcher / INT. Bible Online. W zakresie Pism Greckich też z przekładu interlinearnego. W rozważaniach Pisma Świętego zazwyczaj trzymamy się znaczenia słów hebrajskich z Masoretic Text i greckich z Textus Receptus.
- Armagedon
- Ξ Hebr. ‘Har-megiddon’ to dosłownie ‘góra, wzgórze – miejsce tłumów’.
W ‘wyznaczonym czasie końca’ symboliczne miejsce ostatecznej, spektakularnej klęski władców tego świata wraz z uległymi im narodami, tłumami. Jako wrogowie Boga Ojca i Jego Chrystusa wszyscy oni znajdą się nagle w sytuacji wstrząsającej, bez wyjścia — w wojennej konfrontacji z Wszechmocnym Bogiem i z Jego ‘Władcą królów ziemi’, Panem Jezusem. Dramat ten nastąpi w ‘wojnie w ów wielki dzień Boga Wszechmocnego’ czy „w ów wielki dzień Ich gniewu”, zwany też ‘tłocznią przerażającego [dosłownie szaleńczego] gniewu Boga Wszechmocnego’. Dojdzie wtedy także do totalnej, wiecznej klęski wszystkich formacji i struktur tego złego świata ludzkiego.
Pismo Święte: Objawienie 1:5-7; 6:17; 11:15; 12:10; 16:14,16; 14:14-20; 19:11-21; Daniela 8:19; 12:7; Sofoniasza 1:12,14-18; Izajasza 13:6-12; 63:1-3; Joela 3:14-21 bw [4:9-17 bt].
- Babilon wielki = wielkie miasto = nierządnica wielka = matka nierządnic i obrzydliwości na ziemi = tajemnica
- Ξ Wielka dezorientacja i zorganizowana globalnie tyrania religijna — sprzeniewierzanie się wobec Jedynego Boga Ojca Wszechmocnego i Jego Chrystusa, Naszego Pana Jezusa!
W Księdze Objawienia konsekwentnie złym, „wielkim miastem” określany jest „Babilon wielki”. A są nim uwodzące, zwodnicze i zniewalające religie tego świata. Istnieje on już od zarania dziejów ludzkości. Do tej religijnej tyranii bardzo szybko dołączył judaizm, potem zwłaszcza religie chrześcijaństwa tego świata i pozostałe. Na tak rozumiany „Babilon wielki” wskazuje alegoryczno-metaforyczno-symboliczny jego opis:
„A na jej [kobiety] czole wypisane było imię: tajemnica, wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi. I zobaczyłem kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusa”.
To rodzaj podstępnej niewoli religijnej o zasięgu globalnym, wymuszanej w imię rzekomej lojalności wobec Boga. W chrześcijaństwie także w imię rzekomej lojalności wobec Chrystusa. Ta zorganizowana globalnie tyrania religijna, usilnie czy uparcie nie tylko ‘tumani i mami’, ale dopuszcza się rażących grzechów, w tym instytucjonalnych przestępstw. W przemożny i zorganizowany sposób uzależnia od wszelkiego bałwochwalstwa, które jest dla Wszechmocnego Boga Ojca i Pana Jezusa ogłupiającą ‘obrzydliwością’. Co jest dla Nich tym wręcz przesądnym i wstrętnym bałwochwalstwem?
♦Każdy autorytet z uporem, zawzięcie i chciwie stawiany ponad, na równi czy jako pośrednik obok Świętego, Wszechmocnego Boga Ojca, Jego Świętego Słowa i Jego Świętego Chrystusa, Naszego Pana Jezusa — to podstępne, zwodnicze, bardzo uwodzące i ogłupiające bałwochwalstwo!
A jest nim jakakolwiek instytucja, organizacja, władza czy rzecz quasi-święta i jakikolwiek człowiek quasi-święty.
Propaganda bałwochwalstwa, natarczywe upowszechnianie, uparte i zawzięte praktykowanie tego bałwochwalstwa to: profanacja Ich Świętego Imienia i szczególnie rażąca obraza Ich Majestatu!
♦‘Babilon’ w języku akadyjskim (chaldejskim) to dosłownie ‘brama boga’, lecz w języku hebrajskim nazywany jest ‘Babel’. Ta biblijna nazwa dosłownie znaczy ‘zamieszanie, pomieszanie, zamęt’. Więc tajemniczy „Babilon wielki” to ‘Zamieszanie wielkie’ – wielka dezorientacja i globalny zamęt religijny, a nie ‘brama do Boga’! Biblijnie zwany on jest także „wielką nierządnicą, która siedzi nad wielu wodami [narody ziemi, tłumy], z którą królowie ziemi uprawiali nierząd i której winem nierządu upili się mieszkańcy ziemi”. Chciwe, bałwochwalcze sprzedawanie się religii tego świata dla zysku, korzyści i zdobycia władzy, to oczywista ‘prostytucja’, zdrada Boga Ojca, Jego Chrystusa Jezusa i Jego apostołów, a więc zdrada i sprzeniewierzenie nauki Pisma Świętego.
Stąd biblijny „Babilon wielki” to z reguły zorganizowane, uwodzące i zwodnicze religie tego świata! W ujęciu Księgi Apokalipsy chodzi o religie jako formy społecznej organizacji z ich autorytarnym aparatem władzy religijnej.
ISTOTNE! W nauce Pisma Świętego nie istnieje pojęcie: „religia prawdziwa” i „religia fałszywa”. Natomiast wielokrotnie uczy o ‘pobożności’ czy ‘bogobojności’. Chrystianizm to sposób postępowania — ‘droga prawdziwa do życia’. Chrześcijanom, wierzącym wyznającym chrystianizm jest niewątpliwie potrzebna społeczność, zgromadzenie, zbór (kościół), czyli gr. ‘ekklēsia’. Jednak gdy przekształca się w organizację czy instytucję i autorytarny aparat władzy religijnej, wtedy staje się niezwykle toksyczną religią!
◊ Po swym upadku biblijny „Babilon wielki” – uwodzące i zwodzące religie tego świata, wraz ze swymi znaczącymi religiami chrześcijańskimi na czele, stanie się miejscem grozy, bardzo zepsutym miejscem. Zbyt niebezpiecznym, aby można było w nim dalej uparcie przebywać! Bóg Ojciec wzywa:
„Wyjdźcie z niego, ludu mój”!
Dlaczego? Ostatecznie zdominowany przez zło, okaże się środowiskiem duchowo i moralnie nieczystym, zepsutym, toksycznym — metaforycznym:
(1) „siedliskiem [mieszkaniem] demonów”
(2) „i schronieniem [kryjówką] wszelkiego ducha nieczystego [mentalnie nieczystych, zepsutych, plugawych]”
(3) „i schronieniem [kryjówką] wszelkiego ptactwa nieczystego i wstrętnego [moralnie zepsutych, plugawych, lubieżnych, ohydnych, obrzydliwych, odrażających, znienawidzonych i ściganych z nienawiścią przestępców (w tym drapieżcy seksualni)]”.
Gdyż! Jego przywódcy religijni są opętani autorytatywną czy wręcz autorytarną władzą. Zrobią zadziwiająco wiele szokujących i skandalicznych rzeczy, aby za wszelką cenę utrzymać swą tyranię religijną. Dalej nic nie będzie dla nich tak ważne jak uparte upijanie czy odurzanie umysłów poszczególnych ludzi i wszystkich narodów szaleńczym bałwochwalstwem wszelakiej maści, które wywołuje oczywisty gniew Boży.
◊ To religijne ‘szaleństwo nierządu’ — biblijnie utożsamiane z ‘prostytucją’ — spotka nagły, nieodwracalny i ostateczny koniec oraz wieczna klęska!!!
WIZJA LOSU ‘wielkiej wszetecznicy [nierządnicy] = wielkiego Babilonu’ i zasadność Boskiego wyroku ujawniona jest w Księdze Objawienia/Apokalipsy zwłaszcza w rozdziale 17 i 18.
Pismo Święte: Objawienie 14:7,8; 17:1-6 ubg, psz; 18:2-5,8,21-24 ubg, bw, nwt-pl, interlinearny – zobacz Lexicon Strong’s G169 i G3404 oraz G4190 i wyjaśniające przypowieść słowa Pana Jezusa w Mateusza 13:4,19; Objawienie 19:1-3,10; 21:8; 22:8,9,11,15; porównaj 2Mojżeszowa 20:3 bw; Jeremiasza 5:26-28; Ezechiela 22:27,28; 23:35,(1-49) bt; 43:8; Mateusza 4:10 nwt-pl; 13:6,21,41; 23:8,-10,(1-28); Łukasza 4:8; Jana 4:23; 5:22,23; 14:6 bp; Dzieje 4:10-12,19; 5:29; 1Koryntian 10:14 snp; Efezjan 5:5; Kolosan 3:5; Hebrajczyków 12:28; Jakuba 1:26,27; 4:4; 2Piotra 1:3,6,7; 3:11; 1Jana 2:15-17; 5:21; Hioba 28:28 br.
◊ W ujęciu biblijnym: ^chrześcijaństwo tego świata^ to zorganizowany w narody ogół ludzi, którzy w zdecydowanej większości określają siebie mianem chrześcijan i twierdzą, że ich religia oparta jest na nauce Jezusa Chrystusa. Wielki kompromis religii z tym złym światem ludzkim to w gruncie rzeczy zorganizowane globalnie odstępstwo religijne. To religijno-polityczna i często zinstytucjonalizowana zdrada Wszechmocnego Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa, Ich autorytetu oraz Ich nauki Pisma Świętego. Zanim religie tego świata dosięgnie wieczna klęska, najpierw nastąpi ich zaskakujący upadek, bowiem utracą one autorytet i stracą na znaczeniu! Ostatecznie nastąpi koniec tego jarzma niewoli religijnej oraz wielowiekowego, religijnego ‘otumaniania i mamienia’!
Według Słownika SJP.PL i Słownika języka polskiego PWN otumanić – wprowadzić w błąd, pozbawić możliwości logicznego myślenia, ogłupić, zbałamucić. Natomiast mamić – rozbudzać w kimś próżne nadzieje, zwodzić kogoś fałszywymi pozorami, działać przyciągająco, bałamucić, wprowadzać w błąd, wabić, nęcić, pociągać.
Pismo Święte: Objawienie 17:1-6,15-18 psz; 14:8; 18:2 do 19:3 interlinearny, Lexicon Strong’s; porównaj Jakuba 4:4; 1Jana 2:15; Ezechiela 22:28; 23:35.
- Bestie
- Ξ Ziemskie organizmy polityczno-militarne, mocarstwa zwłaszcza ostatnie, kiedy ostatecznie przyjmą one postawę niezwykle bluźnierczą i antyreligijną. Dlaczego Biblia nazywa je ‘bestiami’? Są jak potwory sięgające po przemoc — okrutne, niszczycielskie, przerażające i żarłoczne.
Scena polityczna i ostateczny kształt polityczny tego świata zostanie ustalony już na przełomie realizowanego proroctwa ‘drugiego i trzeciego biada’!!! W „czasie końca” i jego ‘wyznaczonym czasie końca’ zradykalizują one swe działania i zostaną przez Wszechmocnego Boga zmotywowane, nawet wbrew własnej woli, aby wypełnić Jego bezwzględne proroctwa. Ostatnie, kluczowe i biblijne ‘bestie’ to:
♦‘bestia z morza’ – globalny system polityczny tego świata w swej końcowej formie, wywodzący się ‘z morza’ ludzkości. Będzie „sprawować władzę przez czterdzieści dwa miesiące”, czyli „1260 dni” = ostateczne 3,5 roku, „nad każdym plemieniem, językiem i narodem”. W proroctwie Daniela o ‘posągu-olbrzymie’ odpowiada jego ‘stopom i palcom’.
♦‘dwurożna bestia z ziemi’ = ‘fałszywy/kłamliwy prorok’ jako rzecznik i mentor tego świata politycznego – ostatnie dwuczłonowe w swej końcowej formie, dominujące i przerażające super-mocarstwo tego świata wywodzące się ‘z ziemi’, ze stabilniejszej, zamożnej części narodów. Ma ona ‘wykonywać CAŁĄ władzę bestii z morza’. „Gdy przyjdzie, pozostanie na krótko”, jak wyżej, ostateczne 3,5 roku. W proroctwie Daniela o ‘posągu-olbrzymie’ odpowiada jego ‘stopom’.
♦‘szkarłatna bestia wychodząca z otchłani’ = ‘ożywiony obraz/wizerunek/posąg bestii z morza’ – skrót ‘bestia z otchłani’, która ostatecznie ‘wyszła’, dosłownie ‘podniosła się’. To niesamodzielny twór polityczny powstały z inspiracji ‘dwurożnej bestii z ziemi’ i najbardziej od niej zależny. W swej końcowej formie nazywany jest on w Piśmie Świętym ‘ożywionym wizerunkiem, posągiem, obrazem bestii z morza’, ‘żywym’, czyli już aktywnym odbiciem globalnego systemu politycznego tego świata. Niepopieranie tego narzędzia wykonawczego władców świata czynnie, niesłużenie lub nieprzynależenie do niego jawnie (symboliczne ‘znamię na ręce lub czole’), spotka reżym sankcyjny, wręcz przemoc ekonomiczna czy szantaż. Z Bożego punktu widzenia ‘bestia z otchłani’ stanie się ‘obrzydliwością [ohydą] spustoszenia’ ‘pełną bluźnierczych imion’, a to z powodu wyznaczonych jej jurysdykcją i władzą ohydnych ról obrzydliwego działania. W proroctwie ujawniono, że ‘bestia z otchłani’ „jest ósmym [królem – organizmem politycznym o zasięgu globalnym] i jest z tych siedmiu [królów] — i idzie na zagładę”. „Tych siedmiu” to nic innego jak ‘bestia z morza o siedmiu głowach i dziesięciu rogach w koronach’, czyli globalny system polityczny tego świata, do którego należy także jej super-lider, ‘dwurożna bestia z ziemi’. Ostatni władcy polityczni jako ‘dziesięć rogów’ to ‘dziesięciu królów’. Oni „obejmą władzę, panować będą [wraz] z bestią [z otchłani] tylko przez jedną godzinę”, czyli metaforycznie bardzo krótko, pod koniec ostatecznego 3,5 roku. „Mają oni jeden zamysł, a swoją moc i władzę oddadzą bestii [‘z otchłani’]”. Jaki? „Jednomyślnie” wykonają egzekucję z wyroku Boskiego. Nieodwracalnie usuną wszystkie, ‘nierządne’ religie tego świata. W proroctwie Daniela o ‘posągu-olbrzymie’ odpowiadają oni jego ‘palcom’.
Globalny system polityczny otrzymał władzę od szatana diabła, ‘władcy tego świata’, czyli on jest jej źródłem. Stąd w Księdze Objawienia są takie oto charakterystyczne wizje:
♦szatan diabeł to ‘Smok, mający siedem głów i dziesięć rogów, a na głowach siedem koron’, czyli faktyczny „władca tego świata”
♦globalny system polityczny to ‘bestia z morza, która ma siedem głów i dziesięć rogów w koronach, na głowach bluźniercze imiona’, czyli ma on realną władzę otrzymaną od ‘Smoka’
♦przerażająco dominujące super-mocarstwo tego świata to ‘dwurożna bestia z ziemi’ wywodząca się ze stabilniejszej części narodów. Będzie „mówiła jak Smok” i ma ‘wykonywać CAŁĄ władzę bestii z morza’
♦niesamodzielny twór polityczny to ‘pełna bluźnierczych imion, mająca siedem głów i dziesięć rogów bestia z otchłani’, jako ‘ożywiony obraz [wizerunek, odbicie] bestii z morza’ z daną jej już wtedy wielką władzą
◊ Przełomowe wydarzenie wypełniających się proroctw!!! Kiedy ‘bestia z otchłani’ zostanie przez władców tego okrutnego świata ludzkiego ‘postawiona w miejscu świętym’ [żywa świątynia – niewolnicy Boga składający Jemu ‘ustawiczną ofiarę pochwalną’], wszystko nieuchronnie zmierzać będzie do końca tego świata ludzkiego! Dlaczego? Dopuści się ona bowiem tak zwanego „bezczeszczenia świątyni” Bożej przez ‘usunięcie ustawicznej [stałej] ofiary pochwalnej’ i ‘powalenie prawdy na ziemię’. To będzie wtargnięcie do świętej i wyłącznej sfery Boga (sacrum). Z tego powodu ‘bestia z otchłani’ w proroctwie Daniela nazwana jest ‘obrzydliwością [ohydą] spustoszenia’. Pozbawienie Boga ‘ofiary pochwalnej’ składanej stale przez Jego niewolników jest wobec Niego bardzo poważnym przestępstwem, tak zwanym ‘przestępstwem [wtargnięcia] spustoszenia’. Za tę skandaliczną i szokującą transgresję oraz ‘przez 42 miesiące deptanie [pogarda] świętego miejsca’ Boga Wszechmocnego [= ‘bezczeszczenia Jego świątyni’ = ‘deptanie Jego miasta świętego’ = ‘deptanie Jego pięknej, świętej góry’ = dzisiaj chrześcijańscy wierni Boga], dopuszczających się go władców-przestępców spotka ostatecznie nieodwracalna i wieczna klęska.
Ich opis w Piśmie Świętym: Objawienie 1:9; 11:2,7,14; 12:3,7-10; 13:1-18; 14:9-12; 15:2; 16:2,10,13; 17:3,7-17; 19:10,20; Daniela 2:28-45; 7:3,17; 8:11-13,17-19; 11:31; 12:11; Mateusza 4:10; 24:15; Marka 13:14; Jana 12:31; 14:30; 16:11; Hebrajczyków 13:15,16; Rzymian 12:1; Efezjan 2:20-22; 1Piotra 2:5,9.
- Białe szaty
- Ξ Chrześcijańska tożsamość jako decydujący o życiu znak rozpoznawczy Chrystusowych zwycięzców, których wyróżniają stałe przymioty chrześcijańskie.
‘Biel’ swych ‘szat’, a więc swą świętość, czystość i prawość [usprawiedliwienie] uzyskuje się poprzez ‘pranie ich we krwi Baranka [Jezusa]’. Tu niezbędna jest wiara w Zbawiciela Chrystusa, w wartość okupu i w moc Jego krwi oczyszczającej z wszelkiego grzechu.
Pismo Święte: Objawienie 3:4,5,18; 4:4; 6:11; 7:9,13,14; 22:11-15.
- Drugie biada = wojska konnicy
- Ξ Najpierw to powodująca drugie nieszczęście szczególna, osobliwa i groźna działalność międzynarodowej ‘organizacji Jehowy’/quasi-Boża. Jak ona spełniła to proroctwo? Czytaj tematy, które to szeroko omawiają. ISTOTNE! Od wiosny 2020 roku publiczna aktywność tej organizacji została wyłączona, a działalność zatrzymana (COVID-19). Z marnym skutkiem usiłuje się ją obecnie reanimować.
‘Zabiła trzecią część ludzi’, zwłaszcza ludzi chrześcijaństwa tego świata, miotając metaforycznym ‘ogniem, dymem i siarką’ zagłady w Armagedonie. Następnie te istotne proroctwo „drugiego biada” ostatecznie i zdecydowanie zwraca się przeciwko niej samej! Dlatego też kończy się ono opozycyjną działalnością alegoryczno-symbolicznych ‘dwóch świadków Boga – dwóch proroków składających swe świadectwo’ prawdy, potępiające zwłaszcza ‘organizację Jehowy’/quasi-Boża. Finał tej działalności powoduje ‘wielki wstrząs’ przede wszystkim, a może nawet WYŁĄCZNIE, w jej sferze religijnej. Dojdzie wtedy do jej wcześniejszego upadku, jako częściowego, ‘upadku dziesiątej części wielkiego miasta [wielkiego Babilonu]’, czyli uwodzących i zwodniczych religii tego świata.
Pismo Święte: Objawienie 9:13-21; następnie 10:1 do 11:14.
- Drugie biada (tylko część końcowa) = dwaj świadkowie Boga w worach = dwaj prorocy
- Ξ Krótka 3,5 roczna, dosłownie „1260 dni”, specjalna działalność ‘prorokowania’ i ‘dawania świadectwa prawdy’ przez alegoryczno-symbolicznych ‘dwóch świadków Boga – dwóch proroków’. Prawdopodobnie proroctwo realizowane jest w czasie bieżącym lub już się dokonało.
Pogrążeni w głębokim smutku i bólu [‘wory’], ale pokorni i skruszeni, lecz zdeterminowani i odważni, aby działać. Po tym wyznaczonym czasie ta publiczna misja specjalna, autentycznych ‘świadków Boga’ zakończy się powodzeniem, bez przeszkód. ‘Prorokowanie’ ich nie jest tym samym co ostateczne ‘głoszenie Ewangelii wiecznej wszystkim [każdemu] mieszkańcom ziemi’. A o którym także mówił Pan Jezus: „I będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec”. Prorokowanie ‘dwóch świadków – proroków’ to preludium tego wielkiego i ma dokonywać się tylko ‘przed [nad] wieloma ludami, narodami, językami i królami’. To ich ‘prorokowanie’ należy też rozumieć szerzej i polegać ma zwłaszcza na demaskowaniu kłamstwa, potępianiu ohydnych czynów, w tym przestępstw przede wszystkim obłudnych przywódców religijnych. Szczególne potępienie ze strony tych ‘świadków Boga’ ma dotykać międzynarodową ‘organizację Jehowy’/quasi-Boża, z której oni w większości się wywodzą. Dokona się to w ramach kontynuacji proroctwa „drugiego biada”, które od początku dokładnie wypełnia ta wybitnie uwodząca i zwodnicza organizacja. Jednak ostatecznie proroctwo to zwraca się przeciwko niej samej! Liderzy tej organizacji religijnej to chyba JEDYNI, zawzięci wrogowie tych symbolicznych ‘dwóch świadków i proroków’. Jednak sposoby i metody ich działania mają być tak skuteczne jak ‘ciosy [plagi]’, jak potężne ‘uderzenia’? Dlatego, że mają oni wsparcie Boże i niepodważalne ‘swe świadectwo’ prawdy! Często bowiem przez wiele lat byli związani z ‘organizacją Jehowy’/quasi-Boża. Więc są naocznymi świadkami jej rażącego rewizjonizmu chrześcijańskiego (rewizja chrystianizmu) i ohydnych grzechów, w tym przestępstw. Nie dają się uciszyć: odważnie ‘mówią to co słyszeli i widzieli’. Symbolika tego proroctwa wyraźnie nawiązuje do działalności proroka Bożego Eliasza, 3,5 letniego okresu suszy i do plag sprowadzonych przez czy poprzez Mojżesza na Egipt.
Bóg wyraźnie mówi, że są oni ‘moimi świadkami’, którzy „stoją przed [Nim] Bogiem ziemi”, gotowi do niezłomnego działania dla Niego i Jego Chrystusa. To On ich ‘postawił’, mianował, wyznaczył im szczególną rolę, misję i znaczący wpływ. ‘Mają władzę/moc’, uznanie, autorytet, dlatego, że w ich imieniu działa Bóg Wszechmocny czy Jego Chrystus przez swego anioła/aniołów, jak czynił to w imieniu swoich proroków Eliasza i Mojżesza oraz pozostałych. Ich służba oraz sposoby i metody działania uznanych, upoważnionych przez Boga ‘dwóch świadków i proroków’, mają finalnie stać się niezwykle skutecznymi. Ich ‘składaniu świadectwa’, towarzyszyć ma bowiem ‘uderzenie w ziemię [‘porażenie ziemi’] każdą [wszelką] plagą [ciosem]’. To jest ‘wszelki cios wielokrotny’, czy to metaforyczny czy dosłowny, a więc niekoniecznie każdy ‘uderzyć’ ma jednocześnie. Realizowane proroctwo ‘uderza’ zwłaszcza w ‘organizację Jehowy’/quasi-Boża.
Istotne! Wydaje się, że publiczna aktywność „ich wrogów”, tych alegoryczno-symbolicznych, ‘dwóch Bożych świadków – proroków’, została już wyłączona (COVID-19). Doszło wręcz do prawie zupełnego zatrzymania działalności ‘tych wrogów’, w ich międzynarodowej ‘organizacji Jehowy’/quasi-Boża. Gwałtownie rozwija się jej nędza duchowa, następuje ‘śmierć’ życia religijnego wspólnoty zborowej „ich wrogów”, a więc głębokiej wiary i pobożności. Bez szans na jego odzyskanie i usunięcie z drogi. Ostatecznie znikną oni dosłownie i nieodwracalnie. Zobacz – Lexicon Strong’s G615.
To już się dzieje!? Dzisiaj wyraźnie widać zmierzch czy kres dobrostanu ‘organizacji Jehowy’:
(1) Przez ponad 2,5 roku jej miejsca kultu ‘świeciły pustkami’, a inne stały się jak niedostępne klasztory. W tym czasie jej wiernym pozostało tylko ‘skąpe okienko’ ZOOM w Internecie, w którym mogli się oglądać.
(2) NAJISTOTNIEJSZE jest to, że drastycznie, radykalnie i gwałtownie skończyło się jej nachalne i uporczywe ‘trąbienie’, czyli publiczne głoszenie jej uwodzącej i zwodniczej ‘ewangelii’. Dzisiaj usiłuje się ją reanimować, lecz z marnym skutkiem.
Zdumiewające! W gruncie rzeczy to własnymi rękami naczelnych wodzów międzynarodowej ‘organizacji Jehowy’/quasi-Boża została zgaszona, wyłączona i zatrzymana agresywna jej działalność ogólnoświatowa. Zaskakuje ten jawny bunt przeciw władzy Pana Jezusa, który nakazał, aby „przez wszystkie dni, aż do zakończenia systemu rzeczy [świata]”, nieprzerwanie ‘czynić uczniów’. A Jego apostoł Paweł nazwał to zadanie ‘koniecznością’. Prawdopodobnie, ‘organizacja Jehowy’ po wypełnieniu określonej jej przez Boga proroczej misji, staje się już tylko ‘zgromadzeniem przeciwnika Boga i Jego Chrystusa’! Rozważ najlepiej w nwt-pl: Mateusza 24:45,46; 28:18-20; 2Koryntian 5:20; 9:16; Objawienie 2:9; 3:9.
Pismo Święte: Objawienie 1:5; 3:14; 10:1-11 do 11:1-14/10:11 bg, ubg, bgn, interlinearny/; 14:6,7; 21:8; 22:15; Mateusza 24:14; Marka 13:10; Jana 8:17 bt; 18:37; Jeremiasza 5:14 nwt-pl; Dzieje 4:19,20; 5:29; porównaj i rozważ 1Królewska 17:1-24; 18:1-46; 2Królewska 1:9-16; Łukasza 4:25; Jakuba 5:17; 2Mojżeszowa 7:1 do 10:29.
- Drzewo życia i rzeka wody życia
- Ξ Pełne miłości (miłościwe) postanowienia Boskie, uznanie których i ustawiczne kierowanie się nimi prowadzić będzie do pełnego sensu, treści i szczęścia życia wiecznego.
Jest to symbolika nawiązująca do wydarzeń w biblijnym Edenie, w którym znajdowały się dwa drzewa: „drzewo życia w środku ogrodu [Eden] i drzewo poznania dobra i zła”. Szczególnym zainteresowaniem więc, w centrum uwagi pierwszych ludzi miało być „drzewo życia”, które dotyczyło sfery życia. A nie „drzewo poznania dobra i zła”, zajmowanie się którym prowadziło do śmierci. Stąd w Objawieniu czytamy: „Temu, który zwycięża [zwyciężający], dam jeść z drzewa życia, które jest w środku raju Boga”. ‘Raj’ to ogród pełen wszystkiego, co jest potrzebne do życia. A także: „będzie ich [zwyciężających] pasł Baranek [Jezus] stojący na środku tronu. On poprowadzi ich do źródeł wody życia, a Bóg otrze z ich oczu każdą łzę”.
Pismo Święte: Objawienie 2:7 tpnt; 7:17 pau; 21:6; 22:1-5,14,17,19; 1Mojżeszowa 2:7-9 bw.
- 24 starszych w złotych koronach na tronach wokół tronu Boga = w tym „144 tysiące” = niewolnicy Boga
- Ξ Wyobrażenie o ustawicznie pełnionej dla Wszechmocnego Boga służbie duchowej, świętej.
W naszym przekonaniu to alegoryczno-symboliczne grono ludzi, którzy posiądą Królestwo Boże/Niebios w niebie (wymiar niebiański) u boku Króla Pana Jezusa Chrystusa, w bardzo bliskim otoczeniu Boga Ojca. Grupa „144 tysięcy” to określona lecz symboliczna liczba tych, którzy będą opatrzeni symboliczną ‘pieczęcią’ zbawienia i ocalenia (wypisane Imię Ojca na ich czole), ‘pozostawieni przy życiu, razem z nimi [zmartwychwstałymi] porwani’ do ‘nowego nieba’, tuż przed Armagedonem.
Pismo Święte: Objawienie 3:21; 4:4; 5:8-14; 6:17 do 7:17; 14:1-5; 19:1-16; 21:1; Mateusza 19:28; 1Tesaloniczan 4:15-17; Hebrajczyków 13:15,16; Rzymian 12:1; 1Piotra 2:5,9; 2Piotra 3:13.
- Dzień Pański = dzień Pana
- Ξ Dosłownie z gr. ‘dzień należący do Pana’.
Z nauki Pisma Świętego jednoznacznie wynika, że jest to przede wszystkim „wielki dzień Wszechmocnego Boga” Ojca [JHWH]. A także jest to „dzień” Pana Jezusa, Jego Chrystusa, Wykonawcy woli Boga. „Dzień Pański” związany jest z ‘wielkim dniem Ich gniewu’, ale i Ich sądu, także nad umarłymi oraz zakończony ocaleniem Ich wiernych. Kiedy rozpocznie się „trzecie biada” ‘panowanie nad światem przejmie Pan Bóg i Jego Pomazaniec (Chrystus)’. Postępować wtedy będzie okazywanie narodom tego świata „gniewu Boga” przez metaforyczne ‘wylewanie na ziemię siedmiu złotych czasz pełnych gniewu Boga’. Będą to w gruncie rzeczy porażające i pustoszące ten świat ludzki ‘ostatnie ciosy [plagi, uderzenia] gniewu Boga’. Osiągną one zamierzony cel Boski i doprowadzą do totalnej, wiecznej klęski najpierw religijnej. Następnie w apogeum, sytuacji zwanej „Armagedonem”, do klęski tego złego świata ludzkiego oraz wszystkich jego formacji i struktur.
Pismo Święte: Objawienie 1:10; 6:17; 11:14-19; 14:6,7; 15:1,6-8; 16:1,14,16 (1-21); 19:11-21; Łukasza 17:22-36; 1Koryntian 1:8; 2Koryntian 1:14; Filipian 1:6,10; Dzieje 17:30,31; porównaj Izajasza 13:6,9; 61:2; Joela 1:15; 2:11; 3:4 /2:31/; 4:14 /3:14/; Sofoniasza 1:14-18; 2:2,3; 3:8; Malachiasza 3:2,19 /4:1/,23 /4:5/; Mateusza 24:29-31; Marka 13:24-27; Łukasza 21:25-28.
- Głosy 7 gromów (grzmotów)
- Ξ To część chronologicznego proroctwa „drugiego biada”.
Jest dość pewne, że „gromy” gniewu Bożego są wyraźnie słyszane za sprawą szczególnej roli potężnego Internetu. Dokonało czy dokonuje się demaskowanie, gniewne ostrzeganie i potępianie obrzydliwych grzechów religii tego świata. W tym ich instytucjonalnych przestępstw, zwłaszcza quasi-prawdziwej religii, tak zwanej ‘organizacji Jehowy’. Ta postępująca kompromitacja tej instytucji, gwałtownie prowadzi do utraty jej autorytetu i znaczenia! Apostoł Jan usłyszał ‘głosy 7 gromów’, które następnie przeszły w działalność ‘składania swego świadectwa’ przez alegoryczno-symbolicznych ‘dwóch Bożych świadków/proroków’ przez „1260 dni” [3,5 roku]. Otrzymali oni symboliczny, „otwarty, mały zwój (pisany dokument)”, jako ‘słodko-gorzkie’ orędzie gniewu Bożego. Z jednej strony to ‘słodki’ zaszczyt dla tych, którzy go otrzymują i podejmują się publicznej misji proroczej. Z drugiej strony ogłaszanie go sprowadza ‘gorycz’ i udrękę, napotyka bowiem sprzeciw, a nawet pogardę okazywaną przez „ich wrogów”. Jest ono nie tylko niezwykle ‘gromkie’, donośne, hałaśliwe, ale i szczególnie ‘dręczące’ i ‘gorzkie’ dla tych wrogów, zwłaszcza liderów religijnej ‘organizacji Jehowy’/quasi-Boża.
Pismo Święte: Objawienie 10:1 do 11:13.
- Głosy trąb 7 aniołów
- Ξ Wielkie proroctwo, prorocza wizja, zapowiada czy ogłasza ważne wydarzenia w obrębie najpierw zwodniczego, różnorodnego chrześcijaństwa tego świata [„trzecia część”].
Trzy ostatnie „głosy trąb 7 aniołów” to chronologiczne proroctwo TRZECH „biada”. Wstrząsające i ostateczne proroctwo „trzeciego ‘biada’” dotyczy całego globu ziemskiego. W nim też dokona się ostateczny kres tego świata ludzkiego w sprawiedliwym, z Bożego punktu widzenia, Armagedonie.
Pismo Święte: Objawienie 8:1-13; 9:12; 11:14-19; 16:13-16; 19:11-21.
- Góra Syjon [dzisiaj chrześcijańska]
- Ξ To alegoryczno-symboliczna ‘święta góra Boga’ Wszechmocnego, Jego wieczysta siedziba, mieszkanie, dom i ośrodek Jego władzy. W nim wyniósł, ustanowił i wywyższył swego Chrystusa, Naszego Pana (Władcę) Jezusa, powierzając Mu wielką rolę, władzę i godność. Wskazano to w Pismach Hebrajskich, a następnie w Pismach Greckich. Stąd nadchodzi jedyna, rzeczywista pomoc, zbawienie i ocalenie dla Ich wiernych.
To przede wszystkim w „czasie końca” czy „przy końcu czasu [ostatecznego]”, wywyższone i utrwalone na zawsze ‘panowanie Boga Ojca i władza Jego Chrystusa’, Naszego Pana Jezusa – Królestwo Boże/Niebios, jako jedyne ‘królestwo życia’.
Panowanie Ich obejmuje chrześcijańskie terytorium Ich Królestwa w wymiarze oraz na poziomie niebiańskim i w wymiarze oraz na poziomie ziemskim, ludzkim – „nowe niebo i nowa ziemia”. Ostatecznie będzie ono zamieszkane tylko przez uznanych czy zaproszonych Ich poddanych, Ich niewolników. Panowanie Boga Ojca Wszechmocnego będzie realizowane czy wykonywane przez ustanowionego i wywyższonego przez Niego, Jego Zwycięskiego Chrystusa Króla. Pan Jezus otrzymał ‘całą władzę w niebie i na ziemi’, więc Jego rola i godność jest olbrzymia.
Wraz z Panem Jezusem na chrześcijańskiej „górze Syjon” znajdzie się symboliczne „144 tysiące” [pierwociny zbiorów] ocalonych w Armagedonie ‘niewolników Boga’ oraz zmartwychwstali Jego niewolnicy. Alegoryczno-symboliczna „góra Syjon”, z żywą ‘nową Jerozolimą’, czyli żywym ‘Miastem Świętym’ i żywą ‘świątynią Bożą’, jako wyraz Królestwa Bożego/Niebios wszystkich zbawionych — wskazuje dzisiaj na symboliczne miejsce obecności, przebywania czy zamieszkania Boga Ojca i Jego Chrystusa.
Pismo Święte: Objawienie 3:12,20,21; 7:1-4; 11:15-18; 12:10; 14:1-5; 19:6-10; 20:4-6; 21:1-6,9,10, 24-27; 22:1-6,11-17; Psalm 2:6; 9:12; Micheasza 4:1,2,7; Izajasza 2:2,3; 4:3; 8:18; 11:9; 24:23; 25:6,7; 27:13; 35:10; 37:32; 65:25; 66:20; 57:15; Ezechiela 20:40; Daniela 9:20; Joela 2:1,32 [lub 3:5]; 3:17 [lub 4:17]; Sofoniasza 3:11; Zachariasza 8:3; Mateusza 21:13,43; 28:18; Dzieje 4:12; 10:34,35; Rzymian 5:17; 11:26; 1Piotra 2:6; Hebrajczyków 12:22-24 [pierworodni = pierwociny (?)]; Efezjan 1:10,20-22; 2Piotra 3:13.
- Izrael = pokolenia (plemiona) synów Izraela
- Ξ Alegoryczno-symboliczne „12 pokoleń izraelskich” są chrześcijańskim „Izraelem Bożym”. W sensie dosłownym są to naturalni (rodowici, genetycznie wywodzący się) potomkowie Abrahama, Izaaka i Jakuba nazwanego przez ich Boga symbolicznym imieniem Izrael. Hebrajskie słowo ‘Yisra’el’, w greckim ‘Israēl’, a po polsku ‘IZRAEL’, dosłownie znaczy ‘ZWYCIĘŻA BÓG’ Wszechmocny, a także ‘on będzie księciem Bożym’ [Lexicon Strong’s H3478 i G2474].
Ten Bóg Wszechmocny ‘przysięgając na siebie samego’, na Najwyższy Autorytet, złożył obietnicę Abrahamowi, swemu przyjacielowi i zawarł z nim ‘wieczne i święte Przymierze’. Przysięga Boga dotyczy zwłaszcza:
W linii rodowej Abrahama pojawi się Potomek, w którym będą ‘błogosławione wszystkie narody ziemi’. Tym ‘Potomkiem’ jest Pan Jezus Chrystus! Jest On także Większym Mojżeszem, nowym ‘Pośrednikiem’, przez którego Bóg zawarł z Izraelem „Nowe Przymierze” zastępując stare, czyli Przymierze Prawa (Mojżeszowego). Jednakże naturalny (rodowity) Izrael jako naród wybrany nie przyjął Bożego Mesjasza, Chrystusa i został ostatecznie przez Boga nieodwracalnie odrzucony. Jego spadkobiercą stał się więc nowy Izrael w szerokim zastosowaniu, alegorycznych 12 synów Jakuba/Izraela, czyli chrześcijański „Izrael Boży”. Jest on kontynuacją zwycięskiego dzieła czy planu Boga i związanych z nim Jego CELÓW, postanowień realizowanych tylko poprzez Jego Chrystusa, Naszego Pana (Władcę) Jezusa.
„Ja [Jezus] jestem drogą, prawdą i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie”.
Kierowanie obecnie swej szczególnej uwagi na naturalny Izrael nie ma oparcia w nauce Pana Jezusa i Jego apostołów. Powiedzmy to wyraźnie: Naturalny (rodowity) Izrael zakończył swój byt przed Bogiem i przestał się już liczyć w dalszej realizacji dzieła Bożego! Ogłosił to Pan Jezus:
„Królestwo Boże zostanie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce”.
Narodem, któremu ‘dano Królestwo Boże’ jest CHRZEŚCIJAŃSKI „Izrael Boży” i to o nim mówi apostoł Paweł:
„To on powołał nas nie tylko spośród Żydów [Izraela], ale i spośród pogan [narodów]. Potwierdza to przez proroka Ozeasza: Tych, którzy nie są moim ludem, uznam za swój lud, a tych, których nie kochałem, pokocham. A Izajasz woła o Izraelu: Choćby liczba synów Izraela [naturalnego, rodowitego] była jak piasek morski, resztka będzie ocalona [zbawiona]”.
A także:
„Nie ma już znaczenia obrzezanie ani jego brak. Naprawdę liczy się tylko to, że Bóg uczynił nas nowymi ludźmi. Niech pokój i miłosierdzie Boga będą z tymi, którzy tak wierzą – z prawdziwym Bożym Izraelem”.
A są nim teraz ludzie, których Pan Jezus Chrystus ‘swoją krwią nabył Bogu z każdego plemienia, języka, ludu i narodu. Uczynił ich królestwem i kapłanami dla naszego Boga, więc będą królować na ziemi’. Jak to wyraził apostoł Paweł: „królować będą w życiu przez jednego, Jezusa Chrystusa”, wywierając znaczący wpływ. Są to „niewolnicy Boga” zjednoczeni w JEDNO ze ‘wszystkich narodów ziemi’, należący także do Jego Chrystusa. Wszyscy oni począwszy od Abla zmartwychwstaną, zostaną zbawieni, a pozostali ocaleni, bowiem za nich wszystkich Pan Jezus złożył stosowny okup, ofiarę. Nawet za ‘grzechy popełnione przez ludzi w przeszłości’, przed Chrystusem. To ten nowy Izrael dotyczą proroctwa Boże wypełniające się po zmartwychwstaniu Chrystusa, przez którego Bóg je realizuje. Pan Jezus ‘otrzymał [od Boga Ojca] wszelką władzę w niebie i na ziemi’. To ten Izrael nowy, chrześcijański, dotyczą dalej i teraz TYLKO jego, Słowa Wszechmocnego Boga Ojca przekazane nam przez Jego proroków oraz apostołów Jego Chrystusa Jezusa. Jeśli liderzy religijni i komentatorzy biblijni uczą inaczej, to jest to wybitnie uparte, zawzięte ‘tumanienie, mamienie, uwodzenie, zwodzenie’ i mącenie ludziom w głowach.
Tu stosowny cytat z proroctwa Izajasza:
„Czy kobieta może zapomnieć o swym niemowlęciu, czy przestanie kochać dziecko, które urodziła? Nawet jeśli ona by zapomniała, to JA [JHWH, Bóg Ojciec] nie zapomnę o tobie (Izraelu)” [dzisiaj jest nim tylko chrześcijański Izrael].
Konkluzja:
To ALEGORYCZNO-SYMBOLICZNE „12 POKOLEŃ IZRAELSKICH”, cały chrześcijański „Izrael Boży” znajdzie się wraz z Panem Jezusem w Królestwie Bożym/Niebios „nowego nieba i nowej ziemi” jako ‘Jego oblubienica, małżonka’ = [żywe, chrześcijańskie] ‘Święte miasto’ = [żywa, chrześcijańska] ‘Nowa Jerozolima’ w wymiarze:
◊ Niebiańskim — symboliczne „24 starszych w złotych koronach na 24 tronach” to „niewolnicy Boga” z „pierwszego zmartwychwstania” i ‘pozostawieni przy życiu, razem z nimi porwani’ do ‘nowego nieba’, ocaleni w Armagedonie, czyli określone i symboliczne „144 tysiące kupionych z ziemi”, jako chrześcijańskie „pierwociny” zbiorów symbolicznego ‘żniwa zakończenia świata’.
◊ Ziemskim, ludzkim — „niewolnicy Boga” z „pierwszego zmartwychwstania” i po „przyjściu z wielkiego ucisku”, ocalona w Armagedonie i nieokreślona „wielka rzesza” chrześcijan do życia na ‘nowej ziemi’, jako pozostałe, wielkie zbiory symbolicznego ‘żniwa zakończenia świata’, do których ostatecznie dołączą ożywieni „pozostali z umarłych”.
Ich opis w Piśmie Świętym: Objawienie 3:12; 4:4; 5:5,9,10 pau; 6:10,11,17 do 7:1-4(8),9-17; 11:2,14-19; 14:1-4; 18:23; 20:4-6,11-15; 21:1-5,9 do 22:5,14,19; 1Mojżeszowa 12:3; 17:1-9; 18:18; 22:16-18; 32:28; 35:10-12; Jakuba 2:23; Psalm 105:8-10; Łukasza 1:31-33,72,73 bt; 22:20; Jeremiasza 31:31-37; Hebrajczyków 8:7-13; 9:15; 11:4 do 12:3; Rzymian 2:28,29; 3:21-26; 5:17 bw; 8:14-17 ; 9:24,25,27(1-33) wsp, ubg; 10:4; 11:1-36 (ważna ilustracja gałęzi naturalnych i dzikich drzewa oliwnego); Galacjan 3:8,14-29; 4:26-29; 6:15,16 psz; 1Piotra 2:5,9,10 (porównaj z 2Mojżeszowa 19:5,6); 1Tesaloniczan 4:15-17; 1Tymoteusza 2:5; Mateusza 13:24-30, 36-43,47-50; Jana 5:28,29; 14:6 snp; Dzieje 3:13-26; 10:24-48; 24:15; Łukasza 13:28-30; 14:15-24; Mateusza 8:11,12; 21:43; 22:1-14; 25:31-46; 28:18 snp; 1Koryntian 8:6;12:12,13; 15:22,23; 2Koryntian 11:2; Efezjan 1:9-11; 4:6; 5:23-30; Filipian 3:20; Kolosan 1:16-20; Izajasza 2:2,3; 52:1; 54:1; 60:1-22; 62:1-12; 65:17-19; 66:22; Daniela 2:34,35,44,45; 7:18,22,25-27; 9:16,19,24; 12:1,2; Joela 2:32 (lub 3:5); 3:16,17 (lub 4:16,17); Amosa 9:11-15; Sofoniasza 3:11-20; Zachariasza 8:1-8,20-23.
- Jezioro ognia i siarki = druga śmierć
- Ξ Wieczna klęska, wieczny niebyt i wieczne zniszczenie.
‘Śmierć i piekło [gr. ‘hades’, kraina zmarłych, grób] zostanie wrzucone do jeziora ognia i siarki’.
Pismo Święte: Objawienie 2:11; 19:20; 20:6,10,14,15; 21:8; porównaj 1Mojżeszowa 19:24,25.
- Liczby
- Ξ Ich symbolika w Księdze Apokalipsy/Objawienia:
1 – jedyność, wyjątkowość, niepowtarzalność, także jedność celów i czynów.
Pismo Święte: Objawienie 6:10; 14:1.
2 – stanowcze potwierdzenie; np. „dwóch świadków Bożych – dwóch proroków”, „upadł, upadł Babilon wielki”.
Pismo Święte: Objawienie 11:3,4; 14:8; 18:2; porównaj 4:4 [2×12=24].
3 – nacisk, presja lub nasilenie; np. „biada, biada, biada”.
Pismo Święte: Objawienie 8:13; 16:13.
4 – symetria kwadratu, jego konfiguracja to sześcian – doskonała równowaga Boska lub powszechność.
Pismo Święte: Objawienie 4:6; 7:1; 9:14; 20:8; 21:16.
6 – niedoskonałość lub grzeszność ludzka czy nieudolność, bezradność i bezsilność ludzkich działań; np. konfiguracja symboliki tej liczby to „666” w powiązaniu z liczbą „3” symbolizującą nacisk, presję lub nasilenie tej nieudolności. To tak jak „6” nie dorównuje „7”.
Pismo Święte: Objawienie 13:18.
7 – (1) pełnia, doskonałość, kompletność, uniwersalność, wszechstronność i zupełność Boskich działań; np. „7 duchów Bożych”, „7 pieczęci zwoju”, „głosy trąb 7 aniołów”, „głosy 7 gromów”, „7 aniołów z 7 ostatnimi ciosami gniewu Bożego”; (2) także ponadludzkie, zupełne działania szatana, np. jest on biblijnym smokiem o „7 głowach w koronach”, a jego „bestia z morza” i „bestia z otchłani” ma także „7 głów”.
Pismo Święte: Objawienie 1:20; 5:1; 8:2; 10:3; 15:1; 12:3,4; 13:1; 17:9.
8 – więcej niż „7”; obrazuje nieskończoną i wszechogarniającą Świętość Wszechmocnego Boga.
Pismo Święte: Objawienie 4:8 – w wersecie tym Kodeks Synaicki, inaczej niż późniejsze rękopisy, powtarza słowo „Święty” osiem razy.
10 – całość, zupełność rzeczy ludzkich.
Pismo Święte: Objawienie 2:10; 12:3,4; 13:1; 17:3,7,12,16.
12 – biblijna symbolika Boskiej, doskonałej harmonii czy też zrównoważonego porządku niebiańskiego i ziemskiego; konfiguracja tej liczby to 2×12=24; 12×12=144 [liczba Fibonacciego i tak zwana złota proporcja]; 12×1000; 12x12x1000=144000; np. „dwanaście plemion synów izraelskich”, „dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka”.
Pismo Święte: Objawienie 4:4; 7:4-8; 12:1; 14:1,3; 21:12,14,17; 22:2.
- Niewiasta i jej Potomstwo (Nasienie)
- Ξ Alegoryczno-symboliczna małżonka Boga, z którą łączy Go szczególna więź miłości.
To Jego zjednoczone w JEDNO święte zgromadzenie niebiańskich i ziemskich stworzeń inteligentnych. Wszyscy oni są także ‘niewolnikami Boga’, ponieważ każdy z nich pełni dla Niego „rozumną służbę”. ‘Potomstwem [dosłownie Nasieniem gr. ‘sperma’] niewiasty’ jest „człowiek, Chrystus Jezus”, „Zbawiciel świata” i „Władca królów ziemi”. Już niebawem ta ‘niewiasta urodzi’, a więc wyda z siebie Tego, który „rządzić będzie wszystkimi narodami laską żelazną” jako „Król królów i Pan panów”. A Jego ziemscy ‘bracia dzięki krwi Baranka [Jezusa]’, w której ustawicznie „piorą swe szaty”, są święci, bo oczyszczeni z grzechu i należą do Niego, do ‘Jednego Potomka’. Są z Nim „jedną Osobą w jedności” i dlatego są też ‘Potomstwem’ w Nim, „w Jezusie Chrystusie”. A także są chrześcijańskim „Izraelem Bożym”, czyli zarazem Jego bezgrzeszną, czystą i świętą ‘oblubienicą, małżonką Baranka’. W związku z tym są nie tylko ‘braćmi’ Pana Jezusa i dla siebie nawzajem oraz ‘współniewolnikami’, ale także ‘braćmi i współniewolnikami’ dla poszczególnych stworzeń Bożych w niebie, którymi są święci aniołowie, cherubowie i serafini. Są rodzeństwem, bowiem każdy z nich ma tego samego Ojca oraz Boga, któremu jak niewolnik jest na zawsze lojalnie oddany. Wszyscy ostatecznie tworzyć będą zjednoczony w JEDNO, Boży świat ‘nowego nieba i nowej ziemi, w których zamieszka prawość’. Pan Jezus odziedziczył ten cały, nowy świat oraz otrzymał od Boga Ojca pełną, całą władzę, aby nad tym światem panować ku wiecznej radości i szczęściu wszystkich go zamieszkujących.
Istotne! Opis niewiasty niebiańskiej z ‘koroną na głowie z 12 gwiazd’ w 12 rozdziale Objawienia może wskazywać jak cennym klejnotem dla Boga Ojca i Jego Chrystusa jest alegoryczno-symboliczne „dwanaście pokoleń izraelskich”. A więc cały chrześcijański „Izrael Boży”, którego ‘fundamentem jest 12 apostołów’. ‘Słońce i księżyc’ to symbolika jej i jego wiecznotrwałości. Starannie przeanalizuj 1Mojżeszową 37:9; Psalm 89:35-38 (35-37); Objawienie 7:3-17; 12:1-17; 19:7-9; 21:3-5,9-14.
Pismo Święte: Objawienie 1:1-8; 5:5; 12:1-17; 19:7-21; 21:1-5,9,10; 22:9,14,16; 1Mojżeszowa 3:15 bp, bt, bg, wuj; 22:16-18; Galacjan 3:16,19, 27-29 nwt-pl; 4:26,27 tpnt, Textus Receptus, br, psz; Łukasza 1:31-33; 2:10-14,29-32; 8:21; Mateusza 4:10; 12:50; 28:18; Jana 1:1-14,29; 4:42; 6:51; 1Jana 4:14; 5:10-12; 1Tymoteusza 2:5,6; Rzymian 6:4; 9:7,8; 12:1; Kolosan 2:12; 2Piotra 3:13; Hebrajczyków 1:2 bw; 12:22; porównaj Psalm 2:6-12.
- Nowe imię
- Ξ Nowa misja, rola i godność, zwłaszcza do Osoby Pana Jezusa Chrystusa.
Pismo Święte: Objawienie 2:17; 3:12; porównaj 19:12.
- Nowa Jerozolima [chrześcijańska] = Święte Miasto Boga [chrześcijańskie] = Oblubienica = Małżonka Baranka (Jezusa) = święci
- Ξ Wszyscy ‘niewolnicy Boga’ Ojca i wierni naśladowcy Pana Jezusa, w tym zmartwychwstali, którzy znajdą się z Nim w Królestwie Bożym/Niebios „nowego nieba i nowej ziemi”. Dosłowne znaczenie hebr. ‘Jerozolima’ to ‘podwalina podwójnego pokoju’.
A jest to zamieszkały obszar i terytorium wiecznego ‘dziedzictwa Jezusa’ i chrześcijańskiego „Izraela Bożego”, czyli Jego bezgrzesznej, doskonałej, czystej i świętej „oblubienicy, małżonki Baranka” w szerokim zastosowaniu i znaczeniu. Jest ona na zawsze oczyszczona z wszelkiego grzechu, nawet ‘popełnionego w przeszłości’, zanim pojawił się Chrystus. Cały chrześcijański „Izrael Boży” jest alegoryczno-symboliczną „oblubienicą, małżonką Baranka”, z którą ‘nastąpią zaślubiny’ czy „wesele Baranka [Jezusa]” dopiero po sądzie Bożym i po ‘wielkim ucisku’. Zwana ona jest „Miastem świętym – Nową Jerozolimą”, które wtedy ‘zstąpi z nieba od Boga’. Można by rzec nową „Jerozolimą niebiańską” czy nową „Jerozolimą górną”. Na jej alegoryczno-symbolicznej „górze Syjon” zasiądzie Pan Jezus Chrystus z ‘wszelką (całą) władzą’ od Boga i ci, których On ‘uczynił królestwem – kapłanami dla Boga, Ojca swojego’ w Jego „nowym niebie i nowej ziemi”. Ostatecznie po Armagedonie w tym ‘Mieście Boga’ ‘świątynią będzie Pan Bóg Wszechmocny i Baranek [Jezus]’. „Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy [niewolnicy] Jego służyć [pełnić świętą służbę] Mu będą” „i panować [królować] będą na wieki wieków”. A to Boże wielkie „Miasto święte — Nową Jerozolimę” wypełni niezliczony „jej lud” czy „ludy”. Alegoryczno-symboliczna „Nowa Jerozolima”, „małżonka Baranka” w jedności z Jezusem ma wydać wiele milionów dzieci, współdziedziców Pana Jezusa, a nie tylko symboliczne „144 tysiące” ocalonych tuż przed Armagedonem. Apostoł Paweł wyjaśnia: „lecz górna (niebiańska) Jerozolima jest wolna i ona jest matką nas wszystkich”. Cały chrześcijański lud Boży jako chrześcijański „Izrael Boży”, ustawicznie, metaforycznie ‘pierze swe szaty i wybiela we krwi Baranka’, Jezusa, dlatego jest ‘czysty’ od grzechu, czyli ‘święty’. Wszyscy oni należą do Niego, do ‘Jednego Potomka’ i są z Nim „jedną Osobą w jedności”. Wraz z wiernymi zmartwychwstałymi są też ‘Potomstwem’ w Nim, „w Jezusie Chrystusie”. Wszyscy zjednoczeni w JEDNO znajdą się z Panem Jezusem w Królestwie Bożym/Niebios „nowego nieba i nowej ziemi”, w szeroko rozumianym nowym wszechświecie, w wymiarze niebiańskim i ziemskim, ludzkim. Wszechmocny Bóg Ojciec wyraźnie zapowiedział:
„Oto WSZYSTKO czynię NOWE. I mówi: Napisz: Słowa te wiarygodne są i prawdziwe”.
Pismo Święte: Objawienie 1:5,6 bp, bt; 3:12,21; 5:9,10; 6:17; 7:1-4,9-17; 11:2,18; 14:1-5; 19:7-9; 20:9; 21:1-5,9,10,22,27 bt; 22:1-5,11,14,15,17,19 bw; 1Mojżeszowa 3:15; 22:16-18; Mateusza 8:11; 19:27-30; 28:18; Łukasza 13:28,29; 22:20,29,30; Jana 3:3-8; Rzymian 3:21-26; 5:17 lub, pau, bt, bw, ubg, nwt-pl, stern; Galacjan 3:16,19,27-29 nwt-pl; 4:21-31 tpnt, Textus Receptus, br, psz; 6:15,16; Efezjan 1:7-11; Hebrajczyków 1:2 snp, bt, snpd, dab, eku, stern, psz, wsp; 9:14,24-28; 12:22-24 psz; 1Piotra 1:18,19; 2:5,9,10,21; 2Piotra 3:13; 1Jana 1:7.
- Nowe niebo i nowa ziemia = Raj Boży
- Ξ Zjednoczony w JEDNO nowy świat niebiański i nowy świat ziemski, w wymiarze i na poziomie niebiańskim, duchowym oraz materialnym, ziemskim, ludzkim.
Obszar i terytorium Królestwa Bożego/Niebios należący do Boga i zarządzany przez Jego ‘Dziedzica’ Pana Jezusa Chrystusa!
Pismo Święte: Objawienie 2:7; 22:2; 21:1,5 bw; 19:9 snpd; porównaj Efezjan 1:10; Kolosan 1:13-20; 2Piotra 3:13; Mateusza 19:28; 6:9,10 bw; Hebrajczyków 1:2 bw.
- Obłok, obłoki
- Ξ Biblijna metafora, symbol ‘obecności’ Bożej, zasadnej ingerencji w ludzkie sprawy.
Dotyczy to zwłaszcza ‘obecności’ czy ‘przyjścia’ Pana Jezusa Chrystusa, wraz ze swym Bogiem Ojcem i Naszym. Kiedy to natychmiast „jak błyskawica” nastąpi ‘wyraźne objawienie się [manifestacja] Boga Ojca i Pana Jezusa’ na całym globie ziemskim. Przyjście’ i ‘obecność’ Pana Jezusa Chrystusa nie będzie niewidzialne, lecz będzie powszechnie widoczne, czyli oczywiste dla wszystkich ludzi. Dokona się ono w duchowym i kosmicznym wymiarze wyraźnie widoczne ‘oczami umysłu’ ludzkiego. Na całej ziemi zaczną się wielkie zmiany i wstrząsające wydarzenia opisane przez Pana Jezusa i proroków Boga. Będą one rozpoznane przez „wszelkie oko” czy „wszystkie plemiona ziemi” jako „znak Syna Człowieczego”. To ‘wyraźne objawienie się’ będzie szczególnie widoczne po usunięciu „Babilonu wielkiego”, zwodniczych i uwodzących religii tego świata, a następnie świata politycznego. Wszyscy wtedy „ujrzą Syna Człowieczego [Jezus], przychodzącego na obłokach nieba” czy Go „zobaczą”, ale niedosłownie. Wyraźnie zdadzą sobie sprawę z tego co się wtedy będzie dokonywać, ponieważ Pan Jezus obwieścił:
„I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą”.
Ta symbolika mówi, że Pan Jezus „przychodzi na obłokach” [„z obłokami lub „w obłokach]. Jeśli w ciągu dnia chmury zasnują niebo, to wiemy przecież, że słońce świeci, ponieważ dokoła jest jasno. Metaforycznie „ujrzy go wszelkie oko”, czyli wszyscy wtedy wyraźnie będą widzieć Naszego Zbawiciela niejako swymi ‘oczami umysłu’, czyli swą zdolnością poznania. Widoczna będzie Jego ‘wielka moc i chwała’ w dokonujących się w świecie religijnym i politycznym wstrząsających wydarzeniach.
Pismo Święte: Tytusa 2:13 snpd; Mateusza 24:14,22,27-44; 26:64; Marka 13:10,20,24-37 snpd; 14:62; Łukasza 17:24; 21:25-36; Daniela 7:13,14,21,22; Jana 14:3,19; Efezjan 1:18 ubg, bgn, tpnt, tro, wsp – gr. ‘diánoia’ to umysł jako zdolność rozumienia, odczuwania i pragnienia; Dzieje 1:8-11; Objawienie 1:7; 6:17; 11:15-19 bw; 12:7-12; 14:14-16; 17:5; 18:4,8,21; 19:1-3,6,11-21; porównaj 3Mojżeszowa 16:2; Mateusza 17:5; Objawienie 1:7 porównaj koniecznie jako paralelne z Zachariasza 12:10 i Lexicon Strong’s H1856.
- Otwarte 7 pieczęci zwoju
- Ξ Proroczy zwiastun kluczowych wydarzeń na całym globie ziemskim.
Są one także proroczą, krótką charakterystyką rozwoju zła, cierpień i niedoli ludzkiej na ziemi. Finałem tych wydarzeń będzie wstrząsający dramat narodów oraz wielkie zwycięstwo Boga Ojca, Jego Chrystusa Jezusa i „niewolników Boga”. A następnie panowanie Ich Królestwa „nowego nieba i nowej ziemi”. Szczegóły Ich triumfu opisuje prorocza wizja „głosu trąby siódmego anioła” z jego „trzecim ‘biada’”. Otwarte przez Pana Jezusa „siedem pieczęci zwoju” to proroctwo, które jest równoległe dla proroctwa wiodącej wizji „głosów trąb siedmiu aniołów”. Mocno są z nimi powiązane i z pozostałymi proroctwami Słowa Bożego. Zaczęły się one wypełniać „wkrótce” jako to „co jest, i co się stanie potem”. Po ofiarnej śmierci i zmartwychwstaniu Jezus Chrystus został Królem, ‘który zwyciężył i dalej będzie zwyciężał’. Wizję tę kończy ‘nadejście wielkiego dnia gniewu [wzburzenia] Boga i Baranka [Jezusa]’ oraz odpowiedź na ważne pytanie — ‘czy ktoś zdoła się uratować’??? Następna prorocza wizja zapowiada, że ‘czterech aniołów powstrzyma’ na chwilę ‘wiatry zniszczenia ziemi’, przez co otworzy się szansa ocalenia i zbawienia.
Pismo Święte: Jana 16:33; Objawienie 1:1,5 17-19; 4:1; 6:1-17; 7:1-4,9-17; 11:14,15; 21:1-5; 22:6.
- Pierwociny
- Ξ Pierwsze ‘zbiory żniwa’, ‘pozostawieni przy życiu’, ocaleni i ‘porwani’ tuż przed Armagedonem, określona i symboliczna grupa „144 tysięcy” „niewolników Boga”.
Kolejne, wielkie zbiory to ocalona ‘po przyjściu z wielkiego ucisku wielka rzesza’ niewolników Bożych, jednak już nieokreślona i niepoliczona, czyli nieustalona.
Pismo Święte: Objawienie 6:17 do 7:4,9-17; 14:1-4; 1Tesaloniczan 4:15-17.
- Pierwsze biada = szarańcza
- Ξ Powodująca pierwsze nieszczęście, szczególna i osobliwa działalność russell’owskich Badaczy Pisma Świętego, będących pod przemożnym wpływem swej ‘gwiazdy’ za jej życia.
Pismo Święte: Objawienie 9:1-12.
- Pierwsze niebo i pierwsza ziemia
- Ξ To obecny zły świat nie tylko ludzki, „teraźniejsze niebiosa [niebo] oraz ziemia”, a które „za sprawą tego samego Słowa [Bożego] odłożone są (i) zachowane dla ognia na dzień sądu i zagłady bezbożnych ludzi”.
Szatan diabeł to obecny „władca tego świata”, twórca ‘teraźniejszego nieba i ziemi’, czyli „pierwszego nieba i pierwszej ziemi”. Ten zorganizowany przez diabła religijno-polityczny świat istnieje z dopuszczenia Bożego, lecz tylko chwilowo. Oczywiście Bóg ‘Był, Jest i Przychodzi’, ponieważ jest On Stwórcą i Absolutnym, Wszechmocnym Władcą szeroko rozumianego Wszechświata — Wszechświata niebiańskiego, duchowego i materialnego, ziemskiego, ludzkiego. Po buncie w Edenie nastąpiło tymczasowe ‘przekazanie całej władzy’ przeciwnikowi i oszczercy Boga, czyli szatanowi diabłu oraz jego demonom. Ich panowanie okazuje się okrutnym cynizmem i bezsensem, absurdem, bowiem wszyscy oni ‘zwodzą cały świat’, a więc ‘wprowadzają w błąd całą zamieszkaną ziemię’. Są to obecnie jeszcze nadal istniejące ‘nadziemskie władze, zwierzchności, władcy tego świata ciemności, złe duchy w okręgach niebieskich’.
Pismo Święte: Objawienie 21:1 bw; 1:8; 4:8; 11:15-18; 12:9 bp, nwt-pl; 2Piotra 3:7,10-14 snpd, bw; Jana 8:44 bt; 12:31; 14:30; 16:11; 2Koryntian 4:4 bw; Łukasza 4:5,6 bw; 1Jana 5:19 bt; Mateusza 25:41; Hebrajczyków 3:4 kow; Kolosan 1:15,16; Daniela 2:44; Efezjan 6:12 bw; Jakuba 4:4 nwt-pl 1Jana 2:15-17 snpd.
- Plagi = ciosy
- Ξ Powodują rany, ciężkie nieszczęścia publiczne w świecie ludzkim, a źródłem ich jest Wszechmocny Bóg Ojciec.
◊ W proroctwie „drugim ‘biada’”. Osobliwa i groźna działalność „wojsk konnicy”, wojsk Jehowy międzynarodowej ‘organizacji Jehowy’ została nazwana „plagami”, w gr. dosłownie ‘ciosy’. Miotając metaforycznym ‘ogniem, dymem i siarką’ zagłady w Armagedonie, owe wojska już ‘zabiły’ poszczególnych członków chrześcijaństwa tego świata i ‘wyrządziły szkodę [rany]’. ‘Składaniu swego świadectwa’ przez biblijną opozycję tej organizacji, czyli alegoryczno-symbolicznych ‘dwóch świadków Boga – proroków’, będą towarzyszyły groźne ‘plagi/ciosy’. Z inicjatywy Boga Ojca i Jego Chrystusa nastąpi ‘uderzenie w ziemię [porażenie ziemi] każdą [wszelką] plagą [ciosem]’. Ich celem jest zwłaszcza ‘uderzenie’ w ‘organizację Jehowy’/quasi-Boża.
◊ W proroctwie „trzecim ‘biada’”. Na ten świat religijno-polityczny spadnie ‘siedem ostatnich ciosów gniewu Boga’, które go straszliwie zniszczą. Ostatecznie doprowadzą do nieodwracalnego kresu świata tyranii religijnej i nieodwracalnej klęski świata politycznego! ‘Plagi/ciosy’ jako ciężkie nieszczęścia publiczne spadną więc także na uwodzące i zwodnicze religie tego świata.
Pismo Święte: Objawienie 9:17-21; 11:3-7; 15:1-8; 16:1-21; 18:1-24.
- 7 aniołów z 7 czaszami napełnionymi 7 ostatnimi ciosami gniewu Boga
- Ξ Szybkie, metaforyczne opróżnienie ich zawartości, spowoduje straszliwe zniszczenie świata ludzkiego i wielkie w nim nieszczęście.
Pojawią się groźne zjawiska trudne do opanowania, powodujące w nim ogromne, zdumiewające spustoszenie i ruinę. Potężni aniołowie Wszechmocnego Boga dokładnie wykonają to Boskie zadanie. Rozpocznie się wtedy wielki dramat i horror tego złego świata. Nie będzie już dla niego żadnej ucieczki, ani litości Bożej. Zły świat ludzki porażą zadziwiające i nokautujące ‘ciosy’!!! Z angielskiego ‘knock-out’ = ‘wyeliminować przez uderzenie’, tu ‘uderzenia’ Boskie, które go powalą. Po nich nigdy już się nie podniesie, nastąpi bowiem totalna klęska wszystkich jego formacji i struktur. Będzie już tylko oczekiwał na zadanie mu przez Boga Wszechmocnego ostatecznego, nieodwracalnego i śmiertelnego ciosu.
Pismo Święte: Objawienie 15:1 do 16:21.
- Służba Boża, święta
- Ξ Dzisiaj chrześcijanie ustawicznie pełnią TYLKO dla Boga Ojca ‘świętą służbę’, czyli ‘rozumną służbę duchową’. Służą Mu jako Jego niewolnicy.
Składają „samych siebie jako ofiarę żywą, świętą i Bogu miłą”. Przez Pana Jezusa ‘składają Bogu ofiarę czci [dosłownie: pochwalną] ustawicznie, to jest owoc warg, które wyznają Jego imię’. To publicznie ‘składana w Jego świątyni [dzisiaj: żywej, wierni Boga Ojca i Jego Chrystusa] ustawiczna, stała, codzienna ofiara (duchowa, pochwalna)’. Pan Jezus jednoznacznie ostrzegł:
„Panu, Bogu Twojemu, hołd [pokłon] składać będziesz i tylko [jedynie] Jemu będziesz służył [pełnił świętą służbę]”.
Pismo Święte: Mateusza 4:10; Rzymian 10:9,10; 12:1; Hebrajczyków 13:15,16; 1Piotra 2:5,9; Objawienie 7:14,15; 22:3.
- Smok wielki = Wąż starodawny = szatan = diabeł
- Ξ Przeciwnik i oszczerca Wszechmocnego Boga Ojca oraz Jego wiernych.
Pochodzi on z dziedziny niebiańskiej i Pan Jezus scharakteryzował go tak: „On był mordercą od początku i nie został w prawdzie, bo nie ma w nim prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa”. ‘Zwodzi całą zamieszkaną ziemię/świat’ i dlatego jest „władcą tego świata” oraz „bogiem tego świata”. Jako metaforyczna, hybrydalna efemeryda biblijna potwornie uwodzi i zwodzi społeczeństwo ludzkie, „bo wie, że jego czas jest krótki”! (stern). W przemożny sposób dominuje nad nim, absorbując je swą niezwykle uwodząco–zwodniczą sferą życia religijnego i politycznego.
Pismo Święte: 1Mojżeszowa 3:1-15; 2Koryntian 11:3; Objawienie 12:3-17; 13:1-18; 14:6-13; 15:2; 16:2,10,13; 17:1-7,15-18; 18:1-8,21,23; 19:1-21; 20:2,3,8,10; Jana 8:44 ubg; 12:31; 14:30; 16:11; 2Koryntian 4:4; 1Jana 5:19.
- Świątynia Boga
- Ξ Obecnie w rzeczywistości chrześcijańskiej to alegoryczna, żywa Budowla zbudowana z wiernych Boga, ‘Jego niewolników’, w której przebywa Jego Duch Święty.
Natomiast w wizjach Księgi Objawienia apostoł Jan ujrzał w niebie Majestat tronu Świętego Boga, Miejsce Najświętsze, realne miejsce przebywania Boga. Jan jako symbole ujrzał przed tronem Świętego Boga ‘Arkę [Skrzynię] Przymierza’, także całe wyposażenie i otoczenie Miejsca Świętego. Jest to nawiązanie do elementów wyposażenia pierwotnego, przenośnego Namiotu Spotkania z Bogiem Izraelitów: ‘złoty ołtarz’ (kadzielny), ‘7 lamp’ (świecznik), ‘morze szklane’ (umywalnia z krystalicznie czystą wodą) i ‘ołtarz ofiarny’ (miedziany, całopalny). Symbolika ta dotyczy sfery rzeczywistości duchowej, niebiańskich realiów. W wizjach Księgi Objawienia po Armagedonie następuje zmiana symboliki: ‘Świątynią Bóg i Baranek [Jezus]’, a więc bezpośrednie, bliższe i osobiste ‘pełnienie świętej służby w Jego [Boga] Świątyni’.
♦Znaczenie symboliki występujących w opisie Objawienia elementów świątynnych, które pojawiły się w niebie przed Bogiem Wszechmocnym:
◊ dziedziniec świątynny z ołtarzem ofiarnym (całopalnym) i morzem (umywalnią, basenem)
— wchodzi się do niego przez jedną ‘bramę’, którą jest JEDEN Chrystus, stając się ludźmi uznanymi przez Boga za prawych, na podstawie niewzruszonej wiary w Słowo Boże oraz w wartość i moc przelanej krwi Pana Jezusa, potwierdzoną chrztem wodnym „w imię Jezusa Chrystusa”. Bóg ‘zmywa’ grzechy oddanych, wiernych chrześcijan i uznaje ich za prawych. Dlatego też przez Pana Jezusa z czystym sumieniem, ustawicznie pełnią świętą służbę przed Bogiem Ojcem, czyli ‘składają stałą codzienną ofiarę wysławiania [dosłownie ‘pochwalną’], to jest owoc warg wyznających Jego Imię’. Obejmuje to dawanie świadectwa czy świadczenie o Bogu Ojcu, Panie Jezusie i Prawdzie Słowa Bożego, potwierdzane wytrwale chrześcijańskim życiem do końca. Całkowite oddanie się i poświęcenie Bogu Ojcu i Panu Jezusowi, to jakby symboliczne całopalenie, ‘składanie ciała na ofiarę żywą, świętą i miłą Bogu, jako wyraz rozumnej [świętej] służby Bożej’.
◊ Miejsce Święte ze złotym ołtarzem (kadzielnym) i świecznikiem siedmioramiennym (siedem lamp) oraz Arką Przymierza w Miejscu Najświętszym
— miła Bogu woń kadzidła to modlitwy ustawiczne kierowane do Niego. Zrozumienie Bożego Słowa Prawdy, Pisma Świętego jest możliwe dzięki korzystaniu ze światła Ducha Świętego ‘posłanego na całą ziemię’. Widok Arki Przymierza to symbol obecności Boga Ojca, Jego wystąpienie oraz działanie jako Władcy i Sędziego Wszechświata nie tylko materialnego, ludzkiego.
Pismo Święte: 1Koryntian 3:16; Objawienie 1:9; 4:5,6; 5:6,8; 7:15; 8:3-5; 11:1,2,19; 12:11; 14:15,17,18; 15:2,5-8; 16:17; 19:7-9; 21:22; Mateusza 4:4; 23:8-10; 24:14; Marka 13:10; Jana 10:1,7,9; 14:6; 1Tymoteusza 2:5; Galacjan 3:16,25-29; 6:15,16; Dzieje 2:38; 10:48; 1Piotra 3:20,21; 1Koryntian 3:16,17; 2Koryntian 6:16; Efezjan 2:8,9,19-22; 5:20,26; Tytusa 3:5; Hebrajczyków 10:19-22; 13:15,16; 1Jana 1:7,9; 2:1,2; Rzymian 6:3; 12:1,2; 10:9,10.
- Trzecia część (ludzi)
- Ξ W ujęciu biblijnym to ^chrześcijaństwo tego świata^:
Zorganizowany w narody ogół ludzi, którzy w zdecydowanej większości określają siebie mianem chrześcijan i twierdzą, że ich religia oparta jest na nauce Jezusa Chrystusa. W rzeczywistości jest to wielki kompromis z tym złym światem ludzkim, zorganizowane religijnie i politycznie odstępstwo — zdrada Pana Jezusa Chrystusa, Jego autorytetu i nauki. Zwłaszcza zinstytucjonalizowane religie chrześcijańskie dały się uwieść przez ten świat i same stały się uwodzącymi oraz szczególnie zwodniczymi religiami tego świata!
„Wy, odstępcy! Czy nie wiecie, że przyjaźń z tym światem prowadzi do nieprzyjaźni [wrogości] z Bogiem? Ktokolwiek więc chciałby przyjaźnić się z tym światem, staje się nieprzyjacielem [wrogiem] Boga”.
Pismo Święte: Objawienie 8:7-13; 9:15,18; Jakuba 4:4 wsp; porównaj 1Jana 2:15-17; Mateusza 7:13,14,21-23.
- Trzecie biada
- Ξ Panujące w niebie ‘Królestwo Boże/Niebios’ ostatecznie spowoduje trzecie miażdżące nieszczęścia.
„Dokona się tajemnica Boga”.
Po objęciu w niebie ‘władzy nad światem przez Boga Ojca i Jego Pomazańca’ (Chrystusa) ten zły świat ludzki dotkną najpierw bardzo bolesne i ‘ostatnie ciosy gniewu Boga’. To apogeum NATŁOKU wszelkich NIESZCZĘŚĆ i miażdżącego OSACZANIA! Niestety! Będzie to krótki lecz bardzo burzliwy 3,5 roczny okres przejściowy zakończony Ich zwycięstwem we wstrząsającym Armagedonie, zwanym najczęściej ‘dniem Pańskim’. Poprzedzony jednak ‘najpierw głoszeniem Ewangelii o Królestwie Bożym po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom’.
Pismo Święte: Objawienie 1:10; 6:17; 10:7 ubg; 11:15-19; 12:9,10; 13:5; 14:6; 15:1; 16:14,16; 19:11-21; Mateusza 24:14; Marka 13:10.
- Wielka rzesza (tłum) = rzesza (tłum) wielu
- Ξ To nie ogromny [gr. ‘megas’] tłum widziany w niebie, a wielonarodowy i nieokreślony, ‘tłum wielu’ chrześcijan widziany w wizji też w niebie, ocalony i zbawiony przez Boga Ojca i Pana Jezusa Chrystusa, podczas ‘wojny w ów wielki dzień Boga Wszechmocnego’ w Armagedonie.
Ta ‘niepoliczona rzesza wielu’ ludzi ‘przyjdzie z wielkiego ucisku’ i znajdzie się w Królestwie Bożym/Niebios „nowej ziemi”. „Nowa ziemia” i „nowe niebo” to przyszły zjednoczony w JEDNO nowy świat ziemski, ludzki i nowy świat niebiański. W przyszłości wiecznie zamieszkany obszar i terytorium Królestwa Bożego/Niebios należący do Boga i zarządzany przez Jego ‘Dziedzica’ Pana (Władcy) Jezusa Chrystusa!
Pismo Święte: Objawienie 7:9-17; następnie 16:14,16; 14:14-20; 19:11-21; 21:1-5 bw; 22:2 i dalej Efezjan 1:10; Kolosan 1:13-20; 2Piotra 3:13; Mateusza 5:5; 6:9,10 bw; 19:28; Hebrajczyków 1:2 bw.
♦Wydaje się, że ‘ogromna [gr. ‘megas’] rzesza (tłum) w niebie’ z Objawienia 19:1-6 to nie do końca ta sama „wielka rzesza” (dosłownie ‘rzesza wielu’) z Objawienia 7:9-17. Po zniszczeniu ‘nierządnego Babilonu wielkiego’, religii tego świata, w niebie niebiański chór ‘wychwala Jah’ Boga. Jest to „głos ogromnej [gr. ‘megas’] rzeszy w niebie”, na który składa się głos „wszystkich niewolników” Boga. Do nich zaliczają siebie aniołowie jako ‘współniewolników’, a także „cztery stworzenia” [cherubowie] oraz ‘24 starszych w złotych koronach’ i oczywiście „wielka rzesza”, która nieco wcześniej ‘wyjdzie z Babilonu wielkiego’, a następnie zostanie ocalona i zbawiona po ‘wyjściu z wielkiego ucisku’.
Uwaga! Wizje Apokalipsy dane Apostołowi Janowi, a dotyczące Królestwa Bożego „nowego nieba i nowej ziemi”, czyli „Raju Bożego”, zostały ukazane mu w niebie. Sam Jan to poświadcza: „Potem zobaczyłem — oto w Niebie otwarte drzwi. I głos pierwszy, który usłyszałem, (…) powiedział: Wstąp tutaj, a pokażę ci to, co musi stać się potem”.
Pismo Święte: Objawienie 2:7 snpd; 4:1 snpd; 7:9-17; 18:2-5,8,20,21; 19:7-10.
- Wielkie trzęsienie ziemi, zaćmienie słońca i księżyca, spadające gwiazdy
- Ξ Metaforyczny obraz wielkiego nieszczęścia w tym złym świecie ludzkim, znokautowanym przez Boga w „trzecim biada”.
Będzie to dokonywać się zaraz po ‘objęciu władzy nad światem’ w niebie przez Wszechmocnego Boga Ojca i Jego Chrystusa, Naszego Pana (Władcy) Jezusa. Wtedy to ‘siedmiu aniołów z siedmioma złotymi czaszami napełnionymi siedmioma ostatnimi plagami [dosłownie ‘ciosami’] gniewu Bożego’ będzie metaforycznie, szybko opróżniać ich zawartość. Cały, zły świat ludzki zostanie zrujnowany, dlatego ostatecznie utonie w mroku rozpaczy i lamentu. Dominujące nad tym światem autorytety religijno-polityczne staną się ‘czarnym słońcem’, skandalicznie utracą swe ‘światło’, zwłaszcza w obrębie chrześcijaństwa tego świata. A wpływ jaki na podobieństwo złowrogiego, ‘krwawego księżyca’ będą wywierać wtedy na sprawy globu ziemskiego jego przywódcy, będzie prowadził do nieszczęść, rozlewu krwi i beznadziejności życia ludzkiego. Metaforycznie ‘spadające [upadające] gwiazdy’, to przede wszystkim wydają się być najpierw upadli, wyrzuceni wtedy z nieba na ziemię diabeł i demony oraz upadający władcy polityczni tego złego świata i ich autorytety. Obecny zły świat ludzki, zwłaszcza religijno-polityczny, spotka ogromnie ‘wielki wstrząs’ i wielkie, zdumiewające spustoszenie. Ostatecznie prowadzące do rozstrzygnięcia kwestii uwodzących, zwodniczych religii tego świata i do finalnej ‘wojny w wielkim dniu Boga Wszechmocnego’ zakończonej Armagedonem. Czy można więc dzisiaj ufać przywódcom religijnym i politycznym, zwłaszcza w obrębie chrześcijaństwa tego świata?
Pismo Święte: Objawienie 6:12-17; 11:14-19; 12:10; 15:1 do 16:21; 18:2-5,8,21; 19:11-21; porównaj paralelizm w Mateusza 24:29-31; Marka 13:24-27; Łukasza 21:25-28; Izajasza 13:6-12; Joela 3:4 [2:31].
- Wielki ucisk
- Ξ Niespotykany „wielki ucisk” wywołany będzie nie tylko przez wyrzuconego z nieba na ziemię ‘diabła ogarniętego wielkim gniewem, świadomego, że [wyznaczonego] czasu [gr. kairós – czas odpowiedni, określony, ustalony, wyznaczony] ma już mało’. Decydujący wpływ przede wszystkim będą miały ‘ostateczne ciosy, plagi’ Boga Wszechmocnego.
Potężnie ‘uderzą’ one w główne ośrodki życia, struktury i formacje tego złego świata ludzkiego! Zrujnują i straszliwie zniszczą miejsca, na których skoncentrowane są jego działania, a więc znokautują go. Ich mega–skutki opisuje metaforycznie Księga Objawienia 16:17-21:
„i nastało wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek jest na ziemi, tak potężne było to trzęsienie ziemi. I spadł z nieba na ludzi wielki grad o wadze około jednego talentu [ponad 41 kg]. A ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi [ciosu] gradu, bo plaga ta [cios] była bardzo [niezwykle] wielka” (ubg).
Już Pan Jezus Chrystus w proroctwie o swej ‘obecności/przyjściu’ zapowiedział:
„Nastanie wtedy ucisk [gr. ‘thlipsis’] tak wielki, jakiego jeszcze nie było od początku świata i jakiego nigdy nie będzie”.
Jednak wierni Boga Ojca i Jego Chrystusa, Naszego Pana (Władcy) Jezusa ocaleją z „wielkiego ucisku”:
„To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku [gr. ‘thlipsis’] i wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi Baranka”.
„Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją”.
Pismo Święte: Daniela 12:1,2,7,11,12; Mateusza 24:21,22 bw, bgn, snpd, nwt-pl; Marka 13:19,20; Łukasza 21:23,25,26; Jana 8:17,18; 18:37; Objawienie 7:14,15 bw; 12:7-13; 15:1-8; 16:1-21.
Gr. ‘thlipsis’ to dosłownie ‘naciśnięcie, ciśnienie’, a znaczenie metaforyczne to ‘ucisk, udręka, presja, nieszczęście, kłopoty, utrapienia, prześladowanie, niepokój’; w Łukasza 21:25 występuje pokrewne słowo gr. ‘synochē’, które ma podobne znaczenie metaforyczne.
- Wyznaczony czas
- Ξ Gr. ‘kairos’ to odpowiednik hebr. ‘mow`ed’ i aram. ‘iddan’. Jeśli dotyczy ‘końca w wyznaczonym czasie’, to jest nim krótki, ustalony czas ostatecznych działań Boskich w zakończeniu określonego, ostatecznego 3,5 roku grozy mega-miażdżących ten świat nieszczęść.
Po przejęciu nad światem panowania przez Pana Boga Wszechmocnego i Jego Chrystusa, finałem tego wydarzenia będzie ‘wyznaczony czas’ Bożego Sądu nad światem ludzkim i Armagedon. A więc ‘koniec w wyznaczonym czasie’, zwany najczęściej ‘dniem Pańskim’. Wszechmocny Bóg ogłosi swój sprawiedliwy i prawomocny wyrok, a następnie zasądzona kara lub nagroda zostanie bezzwłocznie wykonana! Wyznaczony okres „1260 dni” należy traktować dosłownie, ponieważ jest wyrażony na TRZY SPOSOBY, to jest w dniach, miesiącach i latach [„1260 dni” = „42 miesiące” = ‘/wyznaczony/ czas, /wyznaczone/ czasy i /wyznaczone/ pół czasu’ = 3,5 roku]. Biblijny i proroczy rok to 360 dni, co jest raczej uśrednieniem dni roku księżycowego i słonecznego. W hebrajskim kalendarzu miesiąc ma 29/30 dni.
Pismo Święte: Objawienie 1:3,10; 11:2-4,15-19; 12:6,12,14; 13:5; 22:10; porównaj Łukasza 21:24 nwt-pl; Efezjan 1:9-11 nwt-pl.
ISTOTNE!!! 10 miejsc Pisma Świętego, w których występuje wyznaczone, określone 3,5 roku (lub około): Daniela 7:25; 12:7,11,12; 9:27; Objawienie 11:2,3; 12:6,14; 13:5.
◊ Dowiedz się więcej: (1) Hebr. ‘eth’ to gr. ‘chronos’ — dosłownie znaczy czas krótszy lub dłuższy, jakiś okres, chwila, sezon, pora. (2) Hebr. ‘mow`ed’ to aram. ‘iddan’, a gr. ‘kairos’ — dosłownie znaczy określony, ograniczony, ustalony, wyznaczony czas. Gr. ‘kairós’ to także odpowiednik tego: ‘co czas przyniesie, stan czasu, rzeczy i wydarzenia czasu’. Podobnie znaczy pokrewny aram./hebr. ‘zĕman’ — oznaczona, ustalona, właściwa, wyznaczona i odpowiednia pora, okres, sezon, chwila. (3) Hebr. ‘qets’ to gr. ‘telos’ — dosłownie znaczy koniec, granica. (4) Mamy jeszcze hebr. ‘`achariyth’ to gr. ‘synteleia’ — dosłownie znaczy na końcu, ostateczny koniec czy los, ostatni raz, ukończenie, dopełnienie czy zakończenie całkowite, czas końca. Hebrajskie ‘eth qets’ to dosłownie ‘czas końca’, hebr. ‘mow`ed qets’ to dosłownie i dokładnie ‘w wyznaczonym czasie koniec’.
◊ Porównaj wersety w Piśmie Świętym, w których między innymi są te powyższe słowa czy wyrażenia: Daniela 2:21; 7:12,22,25; 8:17,19; 10:14; 11:27,29,35,40,45; 12:1,4,6-13; Koheleta 3:1; Izajasza 2:2; Jeremiasza 23:20; 30:24; Ezechiela 38:8,16; Micheasza 4:1; Mateusza 13:30,39,40,49; 24:3,13,14; 25:19; 28:20; Łukasza 12:42; Dzieje 1:6,7; 1Tesaloniczan 5:1. W Objawieniu gr. ‘chronos’ występuje w 2:21; 6:11; 10:6; 20:3, natomiast gr. ‘kairos’ występuje w 1:3; 11:18; 12:12,14; 22:10.
Istotne! W książce Carl’a Olof’a Jonsson’a „Kwestia Czasów Pogan — krytyczna analiza chronologii Świadków Jehowy”, na stronie 129 możemy czytać o „siedmiu czasach” czy „siedmiu porach” z 4 rozdziału Księgi Daniela:
„„Wiedząc, że dosłownym znaczeniem aramejskiego “iddan” nie jest “rok” lecz “okres” lub “pora”, Hipolit z III wieku twierdził, że niektórzy uważali “czas” za jedną z czterech pór roku. Jednakże biskup Teodoret z V wieku zauważa, że ludzie czasów starożytnych, tacy jak Babilończycy czy Persowie, mówili tylko o dwóch porach roku, zimie i lecie, porze deszczowej i porze suchej. Było to również zwyczajem wśród Hebrajczyków. W Biblii nie ma żadnych odniesień do wiosny czy jesieni, tylko do lata i zimy. Zgodnie z tą linią rozumowania “siedem pór” szaleństwa Nebukadnezara [króla babilońskiego z 4 rozdz. proroctwa Daniela] oznaczałoby trzy i pół roku”” (porównaj 1Mojżeszowa 8:22).
- Żniwo ziemi
- Ξ Ostateczny ‘zbiór dojrzałej winorośli ziemi’ jako ‘zbiór chwastu – synów Złego’ i wykonanie wyroku Bożego na tym złym świecie ludzkim w sytuacji zwanej „Armagedon”.
Pismo Święte: Mateusza 13:30,38-43 pau; 25:31-46 bt; Objawienie 14:14-20; 16:14,16; porównaj 19:15.
… * * * * * * * * * * * * …
— „Przyjdź! Niech przyjdzie każdy, kto odczuwa pragnienie; kto tylko chce, niech czerpie darmo wodę życia” — Objawienie 22:17 br.
Zapraszamy! — Redakcja trzybiada.org
Witam!
Wierzycie w boskość Jezusa!
Jak rozumieć w tym kontekście poniższe wersety?
Dz 2,36 (bw) “Niechże tedy wie z pewnością cały dom Izraela, że i Panem i
Chrystusem uczynił go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście”.
To Bóg uczynił Jezusa Panem i zbawcą!
Czy Ojciec nie jest wyższy od Syna?
Podobnie czytamy w poniższym wersecie:
Dz 5,31 (bw) “Tego wywyższył Bóg prawicą swoją jako Wodza i Zbawiciela, aby
dać Izraelowi możność upamiętania się i odpuszczenia grzechów”.
Jak to rozumieć w świetle Biblii?
Pozdrawiam
Dziękujemy za zainteresowanie naszą stroną i komentarz. Wierzymy w boskość Pana Jezusa, która wynika z nauki Pisma Świętego!
Zgadzamy się z Twoją argumentacją, jednak trzeba ją uzupełnić kolejnymi wypowiedziami Słowa Bożego:
Pan Jezus zapytał apostołów: “A wy za kogo mnie uważacie? A odpowiadając Szymon Piotr rzekł: Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. A Jezus odpowiadając, rzekł mu: Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jonasza, bo nie ciało i krew objawiły ci to, lecz Ojciec mój, który jest w niebie” (Mateusza 16:15-17 bw).
“Baczcie, aby was kto nie sprowadził na manowce filozofią i czczym urojeniem, opartym na podaniach ludzkich i na żywiołach świata, a nie na Chrystusie; gdyż w nim mieszka cieleśnie cała pełnia boskości i macie pełnię w nim; On jest głową wszelkiej nadziemskiej władzy i zwierzchności” (Kolosan 2:8-10 bw).
“Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga, a Bogiem było Słowo”. “Boga nikt nigdy nie widział, lecz jednorodzony Bóg [“Syn” – Textus Receptus i Interlinearny], który jest na łonie Ojca, objawił go” (Jana 1:1 bw; “Słowo było boskie” – nwt; 1:18 bw).
Kiedy Tomasz ujrzał i przekonał się, że ma przed sobą zmartwychwstałego Pana Jezusa wykrzyknął: “Pan mój i Bóg mój!” Pan Jezus nie skorygował wypowiedzi czy przekonania apostoła. Z drugiej strony, nieco wcześniej do Marii Magdaleny sam zmartwychwstały Zbawiciel powiedział: “Nie dotykaj mnie, bo jeszcze nie wstąpiłem do Ojca; ale idź do braci moich i powiedz im: Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego, do Boga mego i Boga waszego” (Jana 20:28,17 bw).
Bez wątpienia Pana Jezusa władza, rola, godność, pozycja czy ranga są wyjątkowo ogromne! Jednak, jak to sam cytujesz Pismo Święte i wyciągasz słuszny wniosek: “To BÓG UCZYNIŁ Jezusa Panem i Zbawcą!” (Mateusza 28:18; Hebrajczyków 1:1-4 bw; Dzieje 2:36; 5:31 bw; porównaj Jana 14:28; 1Koryntian 11:3)
Warto zapoznać się z naszym tematem: “Imię Boga i Imię Jego Chrystusa?” Czytaj także: https://thaleia.pl/
Serdecznie pozdrawiamy
Redakcja