1. MIESZKAŃCY ‘NOWEGO NIEBA i NOWEJ ZIEMI’!

Aktualizowany: 16.02.2021

Dział tematyczny: Niebiański i ludzki wymiar Królestwa Bożego

„I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły”.

„Oto wszystko nowym czynię”.

(Objawienie 21:1,5 bw)

Uwaga! Między innymi z myślą o ewangelikalnym (ewangelicznym) chrześcijaństwie

Chrześcijański „Izrael” spadkobiercą naturalnego „Izraela”!

ANIOŁ GABRIEL wyjawił dziewicy Marii proroctwo o Jezusie Chrystusie:

„Oto poczniesz i urodzisz syna, i nadasz Mu imię Jezus. On będzie wielki i Synem Najwyższego będzie nazwany, a Pan Bóg da mu tron Jego ojca Dawida. I będzie królował nad domem Jakuba na wieki, a Jego królestwo nie będzie miało końca”.

Po zawarciu przez Pana Jezusa z apostołami „Nowego Przymierza” co do Królestwa Bożego/Niebios, „domem Jakuba [Izraela]” jest dzisiaj alegoryczny Jakub/Izrael. To alegoryczno-symboliczne plemiona izraelskie, nowy Izrael, chrześcijański „Izrael Boży” jest kontynuacją dzieła i planu Boga Ojca czy Jego zamierzeń. To nowy i kulminacyjny etap historii zbawienia Jego ‘niewolników’ zapoczątkowany przez Jego Chrystusa. Dalej obejmuje go zasadnicze, wieczne i „święte przymierze” Abrahamowe, a więc obietnica i przysięga Boża. To Boże „święte przymierze” jest wiążące dla całej ludzkości, bo dotyczy ‘błogosławienia wszystkim narodom ziemi’, a związane jest z Potomkiem Jezusem Chrystusem.

Kiedy dzisiaj czytamy mesjańskie proroctwa zawarte w hebrajskich Księgach biblijnych [Stary Testament] odnosimy wielki pożytek. Wiemy bowiem, że spadkobiercą naturalnego Izraela, genetycznie wywodzącego się od Abrahama ‘przyjaciela Boga’, jest dzisiaj alegoryczny „dom Jakuba”. To alegoryczno-symboliczne 12 plemion/pokoleń Jakuba/Izraela, w chrześcijańskim i szerokim zastosowaniu, jest kontynuacją dzieła Boga Ojca i z nim związanych Jego zamierzeń. To jego alegoryczny ‘Syjon, Jerozolima, Miasto Święte — lud Boży’. Krótko mówiąc to „powołani i wybrani, i wierni”, także ci co zmartwychwstaną, których będą w końcu ‘wielkie rzesze’. W szerokim zastosowaniu chrześcijański „Izrael Boży” jest też ‘duchowym domem’, „dla świętego kapłaństwa, dla składania duchowych ofiar miłych Bogu przez Jezusa Chrystusa”. Jest „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, (…) ludem Bożym” czy też ‘z każdego plemienia, języka, ludu i narodu, królestwem i kapłanami dla naszego Boga’. Jeśli dalej uparcie wierzymy inaczej, to tak naprawdę nie zajęliśmy się ‘wnikliwie’ Słowem Bożym i błądzimy oraz w błąd wprowadzamy innych. Apostoł Paweł nawołuje:

„Bracia, z całego serca pragnę ich zbawienia i modlę się za nich do Boga. Bo muszę im wydać świadectwo, że pałają żarliwością ku Bogu, nie opartą jednak na pełnym zrozumieniu. Albowiem nie chcąc uznać, że usprawiedliwienie pochodzi od Boga, i uporczywie trzymając się własnej drogi usprawiedliwienia, nie poddali się usprawiedliwieniu pochodzącemu od Boga. A przecież kresem Prawa [Mojżeszowego] jest Chrystus, który przynosi usprawiedliwienie każdemu, kto wierzy”.

Pismo Święte: Łukasza 1:31-33,72,73 bp; 22:20,29,30; Mateusza 2:6 bp; Jakuba 2:23; Psalm 105:9,10; Dzieje 3:25; Galacjan 3:8,14; 6:16 br; Rzymian 2:28,29; 10:1-4,9-13 bt; Jeremiasza 31:31-33; 1Mojżeszowa 12:3; 17:4-7; 18:18; 22:15-18; Objawienie 6:9 do 7:17; 17:14; 1:5,6 bp, bt; 5:9,10; 22:14; Galacjan 3:6-9,16,19,26-29 nwt-pl; Kolosan 1:13,14 ubg; Izajasza 51:16; 52:1,2; 53:12 bp; 1Piotra 2:5,9,10 snpd; Daniela 12:1,2,10; 2Tymoteusza 3:16 bw; Hebrajczyków 1:2 snpd; porównaj Objawienie 7:4-17; 20:4-6,13; 2Mojżeszowa 19:5,6. Korzystamy z przekładów Pisma Świętego dostępnych na stronie Parallel Bible Searcher. W zakresie Pism Greckich też z przekładu interlinearnego.

Oto poniżej niektóre proroctwa o szerokim zastosowaniu alegoryczno-symbolicznego Izraela, spadkobiercy „domu Jakuba”. To szersze omówienie tego tematu w świetle całego Pisma Świętego i w kontekście ‘ostatnich [ostatecznych] dni’, zwłaszcza ich finału.

„(…) Przy końcu dni to zrozumiecie. W owym czasie — głosi Jahwe — będę Bogiem dla wszystkich pokoleń Izraela [Bożego], a one będą mi ludem. (…) [Ja] będę się opiekował moimi owcami, wyrwę je z każdego miejsca, gdzie zaginęły [rozproszone] w dzień mglisty i bardzo zachmurzony. Wywiodę je z narodów, zbiorę z krajów i sprowadzę je do [ich] ziemi (…). Nie będą dłużej łupem ludów. (…) Poznają, że Ja jestem Jahwe [JHWH], gdy złamię drążki ich jarzma i wyrwę z ręki tych, którzy trzymają je w niewoli. Wy tedy, owce moje, owce mojego pastwiska, ludźmi jesteście, Ja jestem waszym Bogiem — wyrocznia Pana, Jahwe. (…) i pozbieram was ze wszystkich krajów, i wprowadzę was na waszą ziemię. Bo oto Ja [JHWH] stworzę nowe niebiosa i ziemię nową”.

Pismo Święte: Jeremiasza 30:24 bt; 31:1 bp; Ezechiela 34:12,13,27,28,31 bp; 36:24; Izajasza 65:17 bp.

„(…) Nie zdążycie obejść miast Izraela [Bożego], nim przyjdzie Syn Człowieczy. (…) Zobaczycie Abrahama, Izaaka, Jakuba i wszystkich proroków w Królestwie Bożym (…). I zjawią się (ludzie) ze wschodu, z zachodu, z północy i z południa, i spoczną u stołu w Królestwie Bożym. (…) oczekujemy nowych niebios i nowej ziemi”.

Pismo Święte: Mateusza 10:23 bt; Łukasza 13:28,29 snpd; 2Piotra 3:13.

„(…) gdy wejdzie pełnia pogan [ludzie z narodów], i w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael [Boży] (…)”.

Pismo Święte: Rzymian 11:25,26 snpd; Galacjan 6:15,16 bw.

Naturalny naród izraelski pochodzi od Abrahama, Izaaka i Jakuba. Od Jakuba, któremu Bóg zmienił imię na Izrael, pochodzi 12 pokoleń (plemion) izraelskich. Po zawarciu przymierza Prawa (Mojżeszowego) naród ten został stosownie do tego zorganizowany. Plemię Lewiego Bóg wyodrębnił do pomocniczej służby kapłańskiej. Z plemienia Lewiego Bóg oddzielił ród Aarona do wiodącej roli w służbie kapłańskiej. Nie mniej liczba 12 plemion została zachowana, ponieważ swoje pierworodztwo utracił Ruben, głowa jednego z plemion, a zyskał je Józef. Według prawa pierworodztwa, Józef otrzymał podwójne dziedzictwo, dlatego reprezentowany był w Izraelu przez plemiona jego dwóch synów: Manassesa i Efraima. Uwzględniono to wszystko przy wyznaczaniu dziedzictwa w ziemi obiecanej. To był naród wybrany spośród wszystkich innych, lud święty, oddany Wszechmocnemu Bogu JHWH. Fizycznym znakiem przynależności do tego narodu była obrzezka, wprowadzona wcześniej przez Bożą stronę po zawarciu Przymierza z Abrahamem.

Tu istotna uwaga! Prawo Mojżeszowe „zostało dodane” do tego Przymierza. Po złożeniu przez Pana Jezusa doskonałej ofiary przebłagalnej „raz na zawsze”, Prawo Mojżeszowe straciło moc i przestało obowiązywać lecz nie Przymierze Abrahamowe.

Pismo Święte: 5Mojżeszowa 21:17; Ezechiela 47:13; Galacjan 3:19; Hebrajczyków 9:24 do 10:4; Rzymian 10:4 bt.

Dlaczego w tak szerokim zastosowaniu?

„Dwanaście pokoleń (plemion) izraelskich” jest prototypem, pierwowzorem lub cieniem czy figurą zboru chrześcijańskiego, w szerokim zastosowaniu i szeroko pojmowanego, rozumianego. Prawo Mojżeszowe chrześcijan nie obowiązuje i nie ma żadnego powodu, aby do niego zawracać. Od początku cały zbór chrześcijański jest „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, (…) ludem Bożym” czy też „królestwem – kapłanami [zajmowanie się świętą służbą] dla Boga”, który ostatecznie wyłoni się w przyszłości. Pan Jezus jako Większy Mojżesz, nowy Pośrednik zawarł „Nowe Przymierze” z pierwszymi swoimi uczniami, wcześniej przez Boga JHWH zapowiedzianym w Jeremiasza 31:31-33 i potwierdzonym przez ap. Pawła w Hebrajczyków 8:8-10. Członkami tego chrześcijańskiego zboru stają się ludzie ze wszystkich narodów, gdy okazują wiarę w wartość okupu Chrystusa i w moc jego gładzącej grzechy przelanej krwi na Golgocie. Swą wiarę i całkowite oddanie się Bogu Ojcu potwierdzają też chrztem wodnym „w imię Jezusa Chrystusa”, uzyskują przebaczenie grzechów i od tej pory pełnią Bogu ‘świętą służbę’ [gr. ‘latreia’] z nadzieją na zmartwychwstanie. U chrześcijan polega ona na składaniu ofiar wysławiania czy pochwalnych (‘cielce warg’) i na innych dobrych uczynkach podobających się Bogu oraz na korzystaniu z pokarmu duchowego Słowa Bożego i ze światła Ducha Świętego, a w tym niezbędna jest ustawiczna modlitwa. Tworzą oni cały chrześcijański „Izrael Boży” przyszłego „nowego nieba i nowej ziemi”, alegoryczne, symboliczne 12 plemion izraelskich, bez odrywania z niego tych, którzy mają być w przyszłości z Panem Jezusem niebiańskimi dziedzicami. Zestawienie 12 plemion w Objawienie 7:4-7 wskazuje, że tu na pewno chodzi o symboliczny, alegoryczny Izrael, ponieważ nie ma w nim plemienia Efraima i Dana, a jest plemię Józefa i Lewiego. Włączenie do tej listy plemienia Lewiego wskazuje na to, że w chrześcijańskim „Izraelu Bożym” nie ma dzisiaj odrębnego plemienia kapłańskiego, gdyż wszyscy tworzący go są „królewskim kapłaństwem, narodem świętym, (…) ludem Bożym” czy „królestwem – kapłanami dla Boga”. A symboliczne „144 tysiące” to pozostali z niebiańskiej i także symbolicznej grupy ‘24 starszych w złotych koronach na głowach, na 24 tronach dokoła tronu Boga, ubranych w białe szaty’. „144 tysiące” dopiero będą wybrani z ‘królewskiego kapłaństwa, narodu świętego, ludu Bożego’, po czym zostaną ocaleni i zbawieni, bo ‘porwani’ ‘w czasie obecności [przyjścia] Jezusa’. Dołączą oni do tych z „pierwszego zmartwychwstania” tworząc razem symbolicznych ‘24 starszych na 24 tronach’. Pozostała i nieokreślona, ogromna grupa, to zapewne wielki tłum „Izraela Bożego”, jego „wielka rzesza” ocalonych i zbawionych na ziemi, wraz z ‘pozostałymi zmartwychwstałymi’, którzy do niej dołączą. Ten cały „Izrael Boży”, symboliczny, chrześcijański włącznie ze znajdującymi się w nim przyszłymi niebiańskimi królami–kapłanami pochodzi w rzeczywistości z ‘ludzi ze wszystkich narodów, ze wszystkich plemion i ze wszystkich języków’.

Pismo Święte: Kolosan 2:17; Hebrajczyków 10:1; 13:15,16; Rzymian 10:4; 2:28,29; 1Piotra 2:5,9,10 snpd; Objawienie 1:5,6 bp, bt; 5:9,10; 4:4,10; 20:4-6; 7:9-17; Mateusza 4:4; 12:48-50; Ozeasza 14:2 nwt-pl; Łukasza 11:13; Galacjan 6:16; 2Piotra 3:13; Jana 14:1-3; 4:23,24; więź duchowa; symbolicznie określone z każdego plemienia izraelskiego: 12 tys. x 12 = 144 tys. – Objawienie 7:3,4 i 14:1-5; 1Koryntian 15:23,51-53; 1Tesaloniczan 4:15-17.

Naturalny Izrael został wcześniej wyodrębniony spośród narodów ziemi, a po zawarciu Przymierza Prawa stał się narodem wybranym, „ludem świętym”, „zgromadzeniem Izraela” czy zborem wraz z Lewitami i kapłanami, jako wyłącznie oddany JHWH Bogu. Znamienne są w tym względzie słowa Pana Jezusa Chrystusa o zagrodzie izraelskiej i ‘innych owcach’ (ludzie z narodów), że powstanie z nich ‘jedno stado i jeden Pasterz’. To co powiedział Pan Jezus w Mateusza 19:28 i Łukasza 22:28-30, że apostołowie „przy odtworzeniu zasiądą na 12 tronach, sądząc 12 plemion Izraela [Bożego]”, z harmonizowane jest z tym co wyjaśniono powyżej. ‘Nowe niebo i nowa ziemia’ z Objawienia 21:1-5 i 2Piotra 3:13, w połączeniu z Objawieniem 21:12-14 – 12 kamieni fundamentowych „Miasta” z imionami 12 apostołów Baranka i 12 bram „Miasta” z imionami 12 pokoleń izraelskich, symbolicznych – to obraz całego, zbawionego, chrześcijańskiego „Izraela Bożego”. Niektórzy z symbolicznego „Izraela Bożego” po ‘pierwszym zmartwychwstaniu’, ‘porwaniu’ (żywi) i ocaleniu będą „królestwem – kapłanami dla Boga” jako symboliczna grupa ‘24 starszych, na 24 tronach’, w Jego „nowym niebie i nowej ziemi”. W ramach tego „nowego nieba i nowej ziemi” wraz z Panem Jezusem i apostołami sądzić (i rządzić) oni będą owe 12 symbolicznych plemion Izraela, czyli wywodzącą się z nich zbawioną, ogromną rzeszę ludzi na ziemi. Będą oni tworzyć ‘nową ziemię’ złożoną z „wielkiej rzeszy” ocalonych, żywych i z wielu miliardów zmartwychwstałych, którzy do niej dołączą.

Pismo Święte: 2Mojżeszowa 12:3; 19:5,6; 3Mojżeszowa 8:4; 4Mojżeszowa 27:17; 32:4; 5Mojżeszowa 7:6; Jana 10:16; 5:28,29; Objawienie 1:5,6 bp, bt; 4:4,10; 5:9,10; 7:3,4,9-17; 14:1-5; 20:4-6; 1Tesaloniczan 4:15-17; 1Koryntian 15:51,52; Efezjan 4:5,6; Hebrajczyków cały rozdz. 11 – przykłady ludzi wiary; Micheasza 6:8; Habakuka 2:4; Galacjan 3:11; Jakuba 2:1,9,17-26 snpd; Daniela 12:1,2; Dzieje 10:34,35 snpd; 24:15; porównaj Dzieje 3:20,21.

Apostoł Paweł posłużył się ważną ilustracją szlachetnego drzewa oliwnego. Jego gałęzie odniósł do naturalnego (fizycznego) Izraela, który w przeważającej większości odrzucił Jezusa Chrystusa. W związku z tym Bóg metaforycznie wyłamuje z tego drzewa gałązki niewiernych Izraelitów, a wszczepia w nie dzikie gałązki wierzących w Pana Jezusa ludzi z narodów. Dlatego Izraelitów jedynie „tylko RESZTKA [dosł. ‘szczątki’] ocalona będzie” (bw). A kiedy ‘wejdzie pełnia ludzi z narodów i w ten sposób będzie zbawiony CAŁY Izrael’ [Boży].

Pismo Święte: wnikliwie rozważ – Rzymian 9:1-33; 11:1-36; Galacjan 6:16.

Cały „Izrael Boży” znajdzie się w Królestwie Bożym w wymiarze niebiańskim, duchowym, grupa określona – ‘nowe niebo’ i ziemskim, ludzkim, grupa nieokreślona – ‘nowa ziemia’. Zbór chrześcijański jako całość jest „Izraelem Bożym”, obecnym „zgromadzeniem Izraela” [Bożego] i jak mówi apostoł Piotr jest „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, (…) ludem Bożym” czy też „królestwem – kapłanami dla Boga”. Tworzą wszyscy razem „królewskie kapłaństwo, naród święty, (…) lud Boży” „nowego nieba i nowej ziemi”, oddany i poświęcony Bogu. Wraz z potencjalnymi, przyszłymi, nie koniecznie tylko niebiańskimi „kapłanami Boga i Chrystusa”, jeszcze ostatecznie nie wyłonionymi, a którzy „będą z Nim królować tysiąc lat”. Apostoł Piotr cytuje w tym względzie 2Mojżeszową 19:5,6. Skład tego „Izraela Bożego” wynika z wyboru Bożego i to Bóg decyduje, które dziedzictwo jako doskonałe i szczęśliwe każdemu z wiernych przypadnie, niebiańskie czy ziemskie. Królestwo Boże/Niebios tworzyć będą: Pan Jezus Chrystus, ci których On ‘uczynił królestwem – kapłanami dla Boga, Ojca swojego’ w Jego „nowym niebie i nowej ziemi”, a którzy objawią się po ‘pierwszym zmartwychwstaniu’, ‘porwaniu’ i ocaleniu, czyli cały zbawiony i wielki „Izrael Boży”. Należeć do niego będą przecież żywi ocaleni ‘z wielkiego ucisku’ i inni zmarli w ramach postanowienia o zmartwychwstaniu ‘pozostałych’. Wszyscy odkupieni, i ocaleni, i zmartwychwstali zamieszkają w „nowym niebie i nowej ziemi”. Aby żyć będą musieli podporządkować się Królestwu Bożemu, jedynemu panowaniu Bożemu przekazanemu Jezusowi Chrystusowi. Do naturalnego Izraela dobrowolnie dołączali ludzie z narodów, przyjmując na siebie wszystkie zobowiązania wynikające z Prawa Mojżeszowego, stając się tak zwanymi prozelitami. Wtedy będzie podobnie z miliardami zmartwychwstałych.

Pismo Święte: 1Piotra 2:9,10; Objawienie 1:5,6 bp, bt; 5:9,10; 20:4-6,11-15; Mateusza 24:13,29-31; 25:31-33; Daniela 12:1,2; Jana 5:28,29; Dzieje 24:15.

‘W czasie obecności [przyjścia] Jezusa’ najpierw zostaną zebrane ‘pierwociny’, czyli pierwsze zbiory podczas symbolicznego „żniwa”. To jest symboliczne „144 tysiące” ocalonych i zbawionych tuż przed Armagedonem niebiańskich królów–kapłanów, którzy jako ‘porwani’ dołączą w niebie do symbolicznej grupy „24 starszych w koronach na 24 tronach” wokół tronu Boga. ‘Potem wielka rzesza, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów’ jako pozostałe, wielkie zbiory „żniwa”, zostanie ocalona i zbawiona na ziemi. Królestwo Boże/Niebios jest jedno, a ‘nowe niebo’ to jego niebiański, duchowy wymiar, natomiast ‘nowa ziemia’ to jego ziemski, ludzki wymiar. Pan Jezus jest ‘dziedzicem wszechrzeczy’, a zakres jego panowania to obszar niebiański i ziemski, gdzie będzie się działa wola Boża. Ap. Paweł napisał: „(…) i w Chrystusie połączyć w jedną całość wszystko, i to, co jest na niebiosach, i to, co jest na ziemi w nim”. Królestwo Boże będzie nie tylko rządem Bożym „nowego nieba”, ponieważ Królestwo Boże/Niebios to także cały jego integralny obszar geograficzny, podległe mu terytorium, podporządkowane i zależne od niego, czyli  jego „nowe niebo i nowa ziemia”. To w gruncie rzeczy zjednoczony w JEDNO nowy świat niebiański i nowy świat ziemski, ludzki!

Pismo Święte: Objawienie 4:4; 7:1-4,9-17; 14:4-7,15; 19:7-9; 21:1-5; 1Koryntian 15:23,51-53; 1Tesaloniczan 4:15-17; Mateusza 13:24-50; 25:31-33; Hebrajczyków 1:2; Mateusza 5:5; 6:9,10; Efezjan 1:10 bw; 2Piotra 3:13; Mateusza 5:5; 13:41.

PODSUMOWANIE:  Symboliczne plemiona czy pokolenia izraelskie, jako cały Izrael symboliczny, alegoryczny, czyli „Izrael Boży”, to wszyscy wierni chrześcijanie ze wszystkich narodów, ‘jedna owczarnia’. Pojawili się oni od czasu założenia zboru przez Pana Jezusa i wejścia w życie „Nowego Przymierza”. Wyłonieni z nich królowie–kapłani w ramach ‘pierwszego zmartwychwstania’, ‘porwania’ i ocalenia jako żywi odziedziczą Królestwo Boże w wymiarze niebiańskim, duchowym – „nowe niebo” oraz w wymiarze ziemskim, ludzkim – „nowa ziemia”. Do ocalonych i zbawionych ‘nowej ziemi’ dołączą ‘pozostali’ zmartwychwstali pozostający w pamięci Bożej. Po ostatecznym sądzie, cały oddany Bogu i lojalny „naród święty”, „królewskie kapłaństwo” czy ‘królestwo – kapłani dla Boga’, chrześcijański „Izrael Boży”, jako poszczególni ‘niewolnicy będą królować na wieki wieków’, czyli wieczne.

Pismo Święte: 2Mojżeszowa 19:5,6; Daniela 12:1,2,13; Łukasza 22:20; Mateusza 5:5; 24:30,31,40,41 25:31-34 snpd; Jana 5:28,29; 10:16; Dzieje 24:15; Filipian 2:9-11; 1Piotra 2:9,10; 2Piotra 3:13; Rzymian 11:26; Galacjan 6:15,16; Hebrajczyków 1:2 bw; Objawienie 1:5,6,7 bp, bt, bw; 5:9,10; 20:4-6,11-15; 21:1-8,27; 22:1-5,14.

— TRZEBA KONIECZNIE IŚĆ ZA NAUKĄ BIBLII ŚWIĘTEJ !!!